İftira - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2014/440 Esas 2014/10196 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/440
Karar No: 2014/10196
Karar Tarihi: 14.10.2014

İftira - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2014/440 Esas 2014/10196 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında iftira suçundan asliye ceza mahkemesinde açılan davanın sonucunda beraat kararı verilmiştir. Sanık müdafii daha sonra vekalet ücretine hükmedilmesini talep etmiş ve mahkeme bu talebi kabul etmiştir. Ancak katılan tarafından bu ek kararın bozulması için temyiz edilmiş ve yapılan incelemeler sonucunda ek kararın vekalet ücreti hakkında hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğu anlaşılmıştır. Bu nedenle temyiz incelemesine yer olmadığı kararlaştırılmıştır. Sanık müdafiinin yasal süreden sonra yaptığı temyiz talebi de kanun gereği reddedilmiştir.
Kanun maddeleri:
- İftira suçu: Türk Ceza Kanunu'nun 267. maddesi.
- Asliye Ceza Mahkemesi yargı yetkisi: Türk Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 30. maddesi.
- Temyiz süresi: CMUK'un 317. maddesi.

9. Ceza Dairesi 2014/440 E. , 2014/10196 K.
"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : İftira
Hüküm : Beraat, vekalet ücretine hükmedilmesine dair ek
karar

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında 18.07.2012 tarihli hükümle beraat kararı verildiği, sanık müdafiinin 12.09.2012 havale tarihli dilekçesiyle vekalet ücretine hükmedilmesini talep etmesi üzerine mahkemece 18/09/2012 tarihli ek kararla vekalet ücretine hükmedildiği ve söz konusu ek kararın da katılan tarafından vekalet ücretine hükmedilemeyeceği gerekçesiyle temyiz edilmesi karşısında; sanık müdafiinin vekalet ücretine hükmedilmesine ilişkin talebini içeren 12.09.2012 tarihli dilekçesinin asıl karara yönelik, katılanın 10.10.2012 tarihli dilekçesinin ise ek karara yönelik temyiz talebi niteliğinde oldukları kabul edilerek yapılan incelemede;
1- Katılanın ek karara yönelik temyiz incelemesinde;
Yargılama giderlerinden olan ve hükmün tamamlayıcısı olarak asıl hükümle birlikte karara bağlanması gereken vekalet ücretine ilişkin olarak 18.09.2012 tarihinde verilen ek kararın hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğu anlaşıldığından bu karar yönünden temyiz incelemesine yer olmadığına,
2- Sanık müdafiinin asıl karara yönelik temyizine gelince;
Sanık müdafiinin, yasal süreden sonra olan temyiz isteğinin CMUK’nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 14.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.