MAHKEMESİ : KAYSERİ 4. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 07/05/2014
NUMARASI : 2013/1088-2014/393

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan yargılaması sonunda yerel mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; müvekkili ile davalının bir buçuk yıldır ayrı yaşadıklarını, tarafların müşterek iki çocuklarının bulunduğunu, müvekkilinin ev hanımı olduğunu, davalının atık su arıtma tesisinde şoför olarak çalıştığını, müvekkilinin yakınına ait evde oturduğunu ve kira ödemediğini; davalının evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmediğini; tarafların bir araya gelip birlikte yaşaması konusunda bir gayreti olmadığını, müvekkili yararına 300 TL nafaka, müşterek çocukların her biri için ayrı ayrı 250 TL nafakanın davalıdan alınarak müvekkiline verilmesini istemiştir.
Davalı vekili; davacının, hiçbir haklı hukuki sebebi yokken müşterek haneyi terk edip gittiğini, davacının müşterek haneye dönmediğini, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; davacının haklı bir sebebi olmaksızın davalı ile evlilik birliğini devam ettirmek istemeyip birlikte yaşamaktan kaçınıyor olması ve ayrı yaşamakta haklı olduğunu ispat edememesi nedeniyle dava açma hakkı bulunmadığından, davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, TMK.nun 327/1 maddesine göre, çocuğun bakımı, eğitimi ve korunması için gerekli giderler ana ve baba tarafından sağlanır.
Ana ve babanın bakım borcu, çocuğun ergin olmasına kadar devam eder (TMK.md.328/1).
Küçüğe fiilen bakan ana veya baba, diğerine karşı çocuk adına nafaka davası açabilir (TMK.md.329/1).
Dosyadaki belgelerde, ortak çocukların davacı anne ile birlikte yaşadıkları; çocuklardan Nilüfer"in dokuzuncu sınıf öğrencisi, diğer çocuğun ise dördüncü sınıf öğrencisi olduğu; davacının çalışmadığı, davalının ise, sabit gelir ile şoför olarak çalıştığı bilgisi yer almaktadır.
Tarafların müşterek çocuklarının davacı yanında bulunduğu anlaşılmaktadır. Davacı eş, çocuklar içinde nafaka talep etmiştir. Davacı ayrı yaşamada haklılığını kanıtlayamasa dahi yanında bulunan müşterek çocuklar için nafaka talep edebilir.
Mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, tedbir nafakasının niteliği, ortak çocukların yaşları, eğitim durumları, ihtiyaçları nazara alınarak; çocuklar hakkında, TMK"nun 4. maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun bir miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken; çocuklar hakkında da davanın reddine karar verilmesi isabetli bulunmamıştır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 15.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.