Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/23350 Esas 2015/26461 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/23350
Karar No: 2015/26461
Karar Tarihi: 23.12.2015

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/23350 Esas 2015/26461 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı emeklilik nedeniyle işten ayrılmış ve kıdem tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Ancak, davalı işveren ise davacının işten ayrıldıktan sonra başka bir işe girdiğini ve emekli olma niyeti olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, davacının başka bir işyerinde çalışmak için fesih hakkını kullandığı gerekçesiyle kıdem tazminatı istemine yönelik davayı reddetmiştir. Ancak, Yargıtay, işçinin yaş hariç diğer kriterleri yerine getirmesi halinde kendi isteği ile işten ayrılma imkanı tanınmasına yönelik kanun hükmüne vurgu yapıp, davacının fesih tarihinden ve yaptığı iş başvurusundan çok önce de 15 yıl 3600 prim günü şartlarını taşıdığı belirleyerek, kıdem tazminatı alacağının kabulü gerekirken davanın reddine karar verilmesinin bozulmasına karar vermiştir. Kanun maddeleri: 4447 sayılı kanunun 45. maddesi ve 1475 sayılı kanunun 14. maddesi, birinci fıkrasının (5) numaralı bendi.

(Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi 2015/23350 E. , 2015/26461 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı vekili, davacının emeklilik nedeniyle iş akdini feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının işten ayrıldıktan iki gün sonra başka bir işe girdiğini, belediyede sözleşmeli işçi olarak işe başlayan davacının bu işe girmek için fesih tarihinden daha önceki bir tarihte iş başvurusunda bulunduğunun anlaşıldığını, bu nedenle emekli olma niyeti taşımaksızın iş sözleşmesini sona erdirdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacının işten ayrılmadan önce başka bir işyeri ile iş görüşmelerine başladığı, fesih hakkını başka bir işyerinde çalışmak için kullandığı gerekçesiyle kıdem tazminatı istemine yönelik davanın reddine karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacı işçinin iş akdini feshinin haklılığı konusunda uyuşmazlık söz konusudur.
4447 sayılı Yasanın 45"inci maddesi ile 1475 sayılı Yasanın 14"üncü maddesinin birinci fıkrasına (5) numaralı bent eklenmiştir. Anılan hükme göre, işçiye emeklilik konusunda yaş hariç diğer kriterleri yerine getirmesi halinde kendi isteği ile işten ayrılma imkânı tanınmıştır. Başka bir anlatımla, sigortalılık süresini ve prim ödeme gün sayısını tamamlayan işçi, yaş koşulu sebebiyle emeklilik hakkını kazanamamış olsa da, anılan bent gerekçe gösterilmek suretiyle işyerinden ayrılabilecek ve kıdem tazminatına hak kazanabilecektir. İşçinin işyerinden ayrılmasının yaş hariç emekliliğe dair diğer kriterleri tamamlaması üzerine çalışmasını sonlandırması şeklinde gelişmesi ve bu durumu işverene bildirmesi gerekir.
Somut olayda davacının iş sözleşmesini 17.9.2012 tarihinde feshettiği, işten ayrılmadan önce 13.8.2012 tarihinde başka bir işverene iş başvurusu yaptığı, 31.8.2012 tarihinde başvurusunun kabul edildiği sabittir. Davacının fesih tarihinden ve yaptığı iş başvurusundan çok önce de 15 yıl 3600 prim günü şartlarını taşıdığı belirlenmiştir.
4447 sayılı Yasanın 45"inci maddesi ile 1475 sayılı Yasanın 14"üncü maddesinin birinci fıkrasının (5) numaralı bendinde 15 yıl 3600 prim gününü tamamlamak dışında emeklilik nedeniyle fesih için başkaca bir şart öngörülmemiştir. Davacının başka bir işyerinde çalışmak için ayrılması ve hatta daha işten ayrılmadan önce çalışacağı yeri belirlemesi sonuca etkili değildir. Herkes daha iyi yaşam ve iş standartlarında çalışmak ve işyerini belirlemek haklarına sahiptir. Bu nedenlerle, kıdem tazminatı alacağının kabulü gerekirken talebin reddine karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 23.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.