Defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12490 Esas 2019/8821 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12490
Karar No: 2019/8821
Karar Tarihi: 04.12.2019

Defter ve belge gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12490 Esas 2019/8821 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, defter ve belge gizleme suçundan mahkum edildi. Vergi incelemesi raporunda, sanığın 2011-2012 yıllarına ait defter ve belgeleri istendiği ancak sanığın adresine gönderilen yazının bila tebliğ iade edildiği ve işyerinin kapalı olduğunun tespit edildiği belirtildi. Sanığa ikamet adresine tebligat yapıldığı ve defter ve belge isteme yazısının onaylı suretinin dosyada bulunduğu ifade edildi. Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararının infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtildi. Yargılamada toplanan delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, suçun sübutu kabul edildiği ve cezada artırıcı-azaltıcı nedenlerin bulunmadığı vurgulandı. Sonuç olarak, sanık müdafinin temyiz itirazları reddedildi ve hüküm onaylandı.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (defter ve belge gizleme suçu)
- Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı (infaz aşamasında dikkate alınması gereken karar)

11. Ceza Dairesi 2016/12490 E. , 2019/8821 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında defter ve belge gizleme suçundan açılan kamu davasında; vergi inceleme raporunda, 2011-2012 yıllarına ait defter ve belgelerin vergi incelemesine esas olmak üzere istendiği, sanığın işyeri adresine gönderilen yazının bila tebliğ iade edilmesi ve yoklama memuru tarafından düzenlenen 16.04.2013 tarihli tutanakla iş yerinin kapalı olduğunun, bir yıldır işyerine gelen giden olmadığının tespit edilmesi üzerine ikamet adresine usulüne uygun tebligat yapıldığının, defter ve belge isteme yazısının onaylı suretinin dosyada bulunduğunun anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak, yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı nedenlerin bulunmadığı takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 04/12/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.