MAHKEMESİ : ERZİNCAN AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 13/03/2014
NUMARASI : 2013/384-2014/177

Taraflar arasında görülen tedbir nafakası davasının yapılan yargılaması sonunda yerel mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; müvekkilinin, davalıdan fiziksel şiddet görmesi nedeniyle çocuğu ile birlikte ailesinin yanında yaşamaya başladığını, çalışmadığı, herhangi bir gelirinin bulunmadığını; davalının ise çalıştığı ve nafaka ödeyebilecek durumda olduğunu belirterek; müvekkili yararına aylık 400 TL, müşterek çocuk Mert Buğra için aylık 300 TL tedbir nafakasına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, cevap dilekçesinde; müvekkilinin, davacıya şiddet uygulamadığını, taraflar arasında tartışma yaşandığını, müvekkilinin, davacının kardeşleri ve babasının saldırısına uğradığını, kendisini savunmak zorunda kaldığını, eşinin evine geri dönmesini istediğini ileri sürerek; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulüne, davacı yönünden tedbir nafakası talebinin reddine, tarafların müşterek çocuğu 13/07/2007 doğumlu M..B.. için aylık 200,00 TL tedbir nafakasının dava tarihinden itibaren davalıdan alınarak, çocuğun bakım ve eğitimine sarfedilmek üzere, davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
TMK"nun 195. maddesi uyarınca, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hakimin müdahalesini isteyebilirler. Hakim, gerektiği takdirde eşlerden birinin istemi üzerine Kanunda öngörülen önlemleri alır.
Aynı Yasanın 197. maddesine göre de; eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hakim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetimine ilişkin önlemleri alır.
Tedbir nafakasında eşlerin birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve malvarlıkları ile katkıda bulunmaları gerekir (TMK md. 186/son) Davacı eşin ekonomik durumunun davalı (kocadan) daha iyi olması ya da aynı olması, davalı kocayı tedbir nafakası yükümlülüğünden kurtarmaz. Ancak, hükmedilecek nafakanın miktarını tayinde bu husus dikkate alınmak zorundadır. Böylece "hakkaniyet" ilkesine uygun bir nafaka tespit edilebilir ( TMK. md. 4 ).
Tüm bu hükümler ışığında, eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir ve birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hakim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetimine ilişkin önlemleri alır.
Diğer taraftan, ayrılık durumunda evlilik birliği hukuken devam ettiğine göre, eşler birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve malvarlıkları ile katkıda bulunmak durumundadır. Bu nedenle, ayrı yaşamda haklı olan eş, diğer eşten tedbir nafakası isteyebilir. Tedbir nafakasının niteliği ve yasal düzenleme gereği davalı (koca), birliğin giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır (TMK md.186/3). Davacının (kadının) çalışması ve gelirinin bulunması, davalının (kocanın) ortak giderlere (elektrik, su, telefon, kira, yakıt parası vs) katılma yükümlülüğünü tamamen ortadan kaldırmaz; bu durum sadece nafaka miktarının takdirinde etkili olabilir. Davacının (kadının) gelirinin bulunması, ona tedbir nafakası bağlanmasını engelleyici bir hal değildir.Hâkim, eşlerin birlikte yaşarken sürdürdükleri hayat seviyesini ayrı yaşamaları halinde de korumaları gerektiğini gözetmeli; "hakkaniyet" ilkesine uygun bir nafaka takdir etmelidir.
Somut olayda; kolluk araştırmasına göre; davacının, yargılama sırasında asgari ücretle çalışmaya başladığı, çocuğu ve ailesi ile birlikte yaşadığı, malvarlığının olmadığının; davalının ise, mağazada asgari ücretle çalıştığının, kirada oturduğu, evinin olduğunun tespit edildiği anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca, mahkemece; yukarıdaki ilke ve esaslar ile kadının gelir durumunun ancak takdir edilecek nafaka miktarına etkili olacağı hususları birlikte gözetilerek; ayrı yaşam hakkını kazanan kadın için uygun bir nafakaya karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm tesisi bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 15.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.