MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
20/11/2014 tarihli sanığın yüzüne karşı kurulan hükmün yasa yolu bildiriminde, CMK"nın 263"ncü maddesine göre sanığın bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi nedeniyle, temyiz talebinin reddine dair ek kararlar kaldırılarak ve sanık tarafından yapılan 02/02/2015 tarihli temyiz başvurusunun süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Ceza Genel Kurulunun 18/02/2014 tarihli ve 2013/13-274 Esas ve 2014/78 Karar sayılı kararında ayrıntılı olarak açıklandığı üzere; 5271 sayılı CMK"nın 225/1 maddesine göre, ancak iddianamede unsurları gösterilen suça ilişkin fiil hakkında hüküm verilebileceğinin düzenlenmesi karşısında, sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan açılmış bir kamu davası bulunmadığı halde; ek iddianame ile dava açtırılmadan, ek savunma ile yetinilmek suretiyle, sanığın anılan suçtan mahkumiyetine karar verilerek, CMK"nın 170. ve 225. maddelerine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan sebepten dolayı BOZULMASINA, 06/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.