Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/5066 Esas 2018/4921 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, kasten yaralama
HÜKÜM : Kasten yaralama suçundan mahkumiyet, diğer atılı suçtan beraat

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına esas alınan adli sicil kaydındaki mahkumiyet kararının elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan verilmiş hükme ilişkin olduğu, 05.07.2012 günlü, 28344 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunun 82. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 142/1-f. maddesinin yürürlükten kaldırılıp, atılı suçun aynı Kanunun 163/3. maddesinde yeniden düzenlendiği ve 6352 sayılı Kanunun geçici 2/2. maddesi uyarınca elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan mahkumiyeti bulunan kişinin 6352 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren 6 ay içinde katılan kurumun zararını tamamen tazmin etmesi halinde verilen cezanın tüm sonuçlarıyla ortadan kaldırılacağının öngörüldüğü anlaşılmakla, bu hükümle ilgili 6352 sayılı Kanunla getirilen yeni düzenleme nedeniyle uyarlama yargılaması yapılarak tekerrür hükümlerinin uygulanmasının gerekip gerekmediği hususunun infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür .
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan beraat hükmünün incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan, O Yer Cumhuriyet Savcısının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Yargılama gideri olan 16 TL"nın 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olması nedeniyle sanığa yükletilemeyeceği gözetilmeden yazılı şekilde uygulama yapılması,
Hükümden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususların yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkında kurulan hükümde yer alan TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün çıkartılarak yerine "Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı da nazara alınmak kaydıyla sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarının uygulanmasına" ibaresinin yazılması ve hüküm fıkrasındaki yargılama gideri ile ilgili kısmın çıkartılarak yerine "5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesinde yer alan, "Devlete ait yargılama giderlerinin 21.07.1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106 ncı maddesindeki terkin edilmesi gereken tutarlardan az olması halinde, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilir." hükmü gereğince söz konusu miktarın altında kalıp sanığın sebebiyet verdiği 16 TL yargılama giderinin Devlet hazinesine yüklenmesine" ibaresinin eklenmesi suretiyle eleştiri dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.07.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.