MAHKEMESİ : SAKARYA 1. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 30/01/2014
NUMARASI : 2013/217-2014/33

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı; davalı ile 02/06/2003 tarihinde evlendiklerini, bu evlilikten iki tane çocuklarının olduğunu, davalının 16/01/2013 tarihinde kendisini ve çocuklarını terk ederek başka bir kadınla yaşamaya başladığını, ev kirasının 300,00.TL olduğunu, herhangi bir geliri bulunmadığını öne sürerek, şahsına 300,00 TL, çocuklarına da 600,00 TL olmak üzere toplam 900,00 TL tedbir nafakasına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, müşterek konuttan ayrıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile, davacı kadın yararına aylık 300,00 TL, müşterek çocuklar yararına 300,00"er TL tedbir nafakasının dava tarihinden itibaren davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının davacı lehine hükmedilen tedbir nafakasına yönelik temyiz itirazları yerinde değildir.
Mahkemece müşterek çocuklar lehine hükmedilen tedbir nafasına yönelik temyiz itirazına gelince;
TMK"nun 197.maddesi gereği ayrı yaşamakta haklı olan eş diğer eşten tedbir nafakası talebinde bulunabilir.
Ayrıca, TMK"nun 327/1 maddesine göre, çocuğun bakımı, eğitimi ve korunması için gerekli giderler ana ve baba tarafından sağlanır.
Ana ve babanın bakım borcu, çocuğun ergin olmasına kadar devam eder (TMK.md.328/1).
Küçüğe fiilen bakan ana veya baba, diğerine karşı çocuk adına nafaka davası açabilir (TMK.md.329/1).
Nafaka takdir edilirken, tarafların ekonomik, sosyal ve mali durumları ile davacı ile çocukların ihtiyaçları gözönünde bulundurulmalıdır.
Somut olayda; davacının iki çocuğuyla birlikte yaşadığı, bir işi olmadığı, ailesinin yardımı ile geçimini sağladığı; davalının minübüs şoförü olarak çalışırken bir süre önce işi bıraktığı; müşterek çocukların ise 2005 ve 2007 doğumlu oldukları anlaşılmaktadır.
Tarafların bu sosyal ve ekonomik durumları, müşterek çocukların yaşı itibariyle ihtiyaç durumları, nafakanın niteliği ve özellikle ekonomik göstergelerdeki değişim nazara alındığında müşterek çocuklar için takdir edilen miktarlar fazla olup, TMK’nun 4. maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun bulunmamıştır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 15.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.