Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13947 Esas 2020/6522 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13947
Karar No: 2020/6522
Karar Tarihi: 30.11.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13947 Esas 2020/6522 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir inşaat firmasının müteahhiti olan sanığı taksirle yaralama suçundan mahkum etmiştir. Sanığın kontrolü altındaki beton dökme aracının bir kolonun üzerine düşmesi sonucu bir kişi 2. dereceden kemik kırığı, bir kişi de basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmıştır. Hükümde sanığa verilen hapis cezası adli para cezasına çevrilirken gerekli kanun maddeleri ve adli para cezasının tam gün sayısı belirtilmemiştir. Bu nedenle, sanık müdafinin temyiz itirazları yerinde görülmüş ve hüküm 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulmuştur. Ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bir konuda karar verilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasında değişiklik yapılması ve adli para cezasının sanığın durumuna göre belirlenmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-3-4. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2019/13947 E. , 2020/6522 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-3-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; sanığın müteahhiti olduğu ... Tic. ve San. Ltd. Şti. İnşaat firması tarafından yapımı devam eden inşaatın 2. katında beton kolon kalıplarının dökümü esnasında, beton dökme aracının döküm kolunun katılanların bulunduğu kolonun üzerine düşmesi şeklinde meydana gelen ve sanığın tali kusurlu olarak bir kişinin 2. dereceden kemik kırığı olacak şekilde, bir kişinin de basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Bozmaya eylemli uyularak yapılan yargılamaya göre, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının adli para cezasına çevirmeye ilişkin üçüncü paragrafının sanık ... hakkındaki kısmı hükümden çıkarılarak yerine "Sanığın geçmişteki sabıkasız kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlık nazara alınarak TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 225 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 50/1-a ve 52/2. maddeleri gereğince cezanın bir günü takdiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek 4.500 TL adli para cezası olarak belirlenmesine" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 30/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.