Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/43146 Esas 2015/26387 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak


YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2.Davacı vekili, işverence haklı neden gösterilmeksizin davacının iş akdine son verildiğini belirterek kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücret alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının şirket elemanı olduğunu, davalı bakanlığın işçisi olmadığını bu nedenle müvekkilinin husumeti bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya içeriği ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davacı işçinin hizmet süresi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda davacı davalı iş yerinde 04.07.2007-15.06.2015 tarihleri arasında çalışmış olup hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının bu tarihler arasında çalıştığı kabul edilmiş ve hizmet döküm cetvelindeki boşluklarda dışlanmak suretiyle davacının hizmet süresi belirlenmiştir ancak davacının çalışmış olduğu tarih aralığında hiç ara vermeden sürekli çalıştığı kabul edilse dahi hizmet süresi 8 yılı bulmamakta iken bilirkişice davacının hizmet süresinin 8 yıl 11 ay 11 gün olarak hesaplanması ve kıdem tazminatı ile yıllık izin ücretinin de bu kıdem süresi esas alınarak hesap edilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
3- Taraflar arasında davacı işçinin ücret miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacı davalı iş yerinde yemekhane bölümünde servis müdürü olarak çalışmış olup net 1.250,00 TL ücret aldığını iddia etmiştir. Emsal ücret araştırması sonucu davacının emsali işçinin Türkiye, Otel, Lokanta Ve Eğlence Yerleri İşçileri Sendikasının net 3.000,00 – 3.500,00 TL alabileceğini bildirdiği görülmüştür. Anılan ücret seviyesinin ispatı davacı üzerinde olup, dinlenen davacı tanıkları beyanlarında davacının asgari ücrete ilave 200,00 TL aldığını açıklamışlardır. Davacının fesih tarihindeki asgari ücret seviyesi net 949,07 TL dir. Davacı tanıklarının beyan ettiği ücret seviyesinin üzerindeki ücret miktarının ispatına olanak yoktur. Mahkemece tanık beyanlarında belirtildiği gibi davacının asgari ücrete ilave 200,00 TL ile toplam net 1.149,07 TL ücretle çalıştığının kabulü gerekirken davacı iddiası doğrultusunda net 1.250,00 TL ücret aldığı kabul edilerek hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibarla karar verilmiş olması bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, 23.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.