MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi


Gereği görüşülüp düşünüldü:

Köy merasına tecavüz suçunun mağduru köy tüzel kişiliği olup suçtan doğrudan zarar görme olasılığı bulunmayan Hazinenin, bu suçtan açılan davaya katılma hakkı bulunmadığı cihetle; yerel mahkeme tarafından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 315. maddesi uyarınca temyiz isteminin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediğinden, Hazine vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan temyiz isteminin reddine ilişkin kararın (ONANMASINA), 17.02.2015 gününde oyçokluğuyla karar verildi.


KARŞI DÜŞÜNCE:

Sanıklar ... ve ... hakkında, ... Köyü ... nolu parselde mera vasfıyla tapuya kayıtlı taşınmaza inşaat yapmak suretiyle tecavüz etmeleri nedeniyle 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 154/2-1. maddesinden cezalan- dırılmaları için dava açılmıştır.

Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda sanıkların beraatine karar verilmiştir.
Mahkemenin beraate ilişkin kararı, süresi içerisinde ... vekili tarafından katılan sıfatıyla temyiz edilmiştir. 04.07.2014 tarihli ek kararla Mahkeme, ... vekilinin temyiz isteminin, davaya katılma ve temyiz hakkı bulunmadığından bahisle reddine karar vermiştir. Temyiz isteminin reddine ilişkin karar, süresi içerisinde yine ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Yüksek Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 18/02/2014 tarih ve 2013/8-130 esas, 2014/71 karar nolu ilamında da belirtildiği üzere; meraya tecavüz suçunda korunan hukuki yarar meraların mülkiyet ve ortak kullanım hakkı olup, suçun mağduru meradan yararlanma hakkı olan herkestir. Meranın kullanma hakkı sahibi köy tüzel kişiliği ile meranın sahibi Hazinenin ise suçtan zarar gören konumunda olduğu gözönüne alındığında, meraların sahibi olup üzerinde sınırlı da olsa tasarruf, denetleme ve koruma yetkisi bulunan Hazinenin meraya tecavüz suçlarında doğrudan zarar gördüğü ve buna bağlı olarak davaya katılma ve hükmü temyiz etme hak ve yetkisinin bulunduğu gözetilerek, Mahkemenin 04.07.2014 tarihli temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararı kaldırılarak, dosyanın esasına ilişkin temyiz incelemesi yapılması yerine, yerel mahkemenin temyiz talebinin reddine ilişkin kararının onanması yönündeki sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum. 17.02.2015