Görevi kötüye kullanmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2556 Esas 2020/490 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2556
Karar No: 2020/490
Karar Tarihi: 10.06.2020

Görevi kötüye kullanmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2556 Esas 2020/490 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme 9. Ceza Dairesi tarafından verilen kararda, sanık görevini kötüye kullanmak suçundan mahkum edildi. Ancak, suç tarihinin karar başlığına yanlış yazılması nedeniyle bu maddi hata düzeltildi. Sanığın cezasının türü ve üst sınırı dikkate alındığında, suç tarihi ile temyiz inceleme günü arasındaki süre dikkate alındı. Bu süre, hüküm açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın kesinleşme tarihi ile ikinci suçun işlendiği tarihler arasındaki durma süresini de kapsamaktaydı. Bu nedenle, sanık müdafilerinin temyiz itirazları yerinde görüldü ve hüküm 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek bozuldu. Ancak, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden davanın zaman aşımı nedeniyle düşürülmesine karar verildi. Kanun maddeleri ise şöyle belirtildi: 765 sayılı TCK'ya göre 102/4 ve 104/2. maddeleri; CMUK'nın 321. maddesi; 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi.

9. Ceza Dairesi 2020/2556 E. , 2020/490 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanmak
Hüküm : TCK"nın 257/1, 62 madde ve fıkraları gereğince mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinin karar başlığına 10.06.2003 yerine 10.04.2003 olarak yanlış yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata kabul edilmiştir.
Sanığın üzerine atılı görevini kötüye kullanma suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırı nazara alındığında 765 sayılı TCK"nın 102/4 ve 104/2. maddelerinde belirlenen 5 yıllık asli ve 7 yıl 6 aylık uzamış dava zaman aşımına tabi olduğu, suç tarihi olan 10.06.2003 ile temyiz inceleme günü arasında, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilk kararın kesinleşme tarihi ile deneme süresi içerisinde işlenen ikinci suçun işlendiği tarihler arasında geçen durma süresi de gözetildiğinde, bu sürenin gerçekleştiği anlaşılmakla sanık müdafilerinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca davanın zaman aşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 10.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.