Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/7750 Esas 2019/15964 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7750
Karar No: 2019/15964
Karar Tarihi: 12.12.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/7750 Esas 2019/15964 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemi incelendi. Mala zarar verme suçundan verilen adli para cezasının doğrudan hükmolunan hükümlerinden olduğu için temyiz mümkün değildi ve sanığın temyiz istemi reddedildi. Hırsızlık suçunda ise suçun niteliği yanlış değerlendirilmiş ve ceza indirimi yapılmamıştı. Anayasa Mahkemesi'nin kararlarına atıfta bulunarak bu yanlış değerlendirme için bozma nedeni yapılmadı. Sonuç olarak, sanığın temyiz istemi reddedildi ve hüküm onandı.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde
- TCK 142/1-b maddesi
- TCK 142/1-e maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı
- TCK 53. maddesi'nin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi

17. Ceza Dairesi 2019/7750 E. , 2019/15964 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ...’nün temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK" nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmün gerekçesi yerinde ve yeterli olduğundan tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;
Hırsızlık eyleminin aracı düz kontak yapmak suretiyle çalmak şeklinde gerçekleştirilmesi karşısında; eylemin TCK"nın 142/1-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Yasa’nın 142/1-e maddesinden hüküm kurulmuş ise de; her iki fırkada öngörülen cezalar aynı olduğundan ve netice ceza değişmeyeceğinden; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 63. maddesi uyarınca sanığın gözaltında ve tutuklulukta geçirdiği sürenin cezasından mahsubuna karar verilmesi gerekirken bunun gözardı edilmesi ve Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre, sanık ...’nün temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usûl ve kanuna uygun bulunan hükmün, tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 12/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.