Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7343 Esas 2020/6467 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 223/2-e maddesi uyaranıca beraat


Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki kamyonet ile meskun mahalde, saat 15:00 sıralarında, 10 metre genişliğindeki refüjle bölünmüş tek yönlü yolda seyir halinde iken, olay yerine geldiğinde orta refüj üzerinden yola giren 16 yaşındaki mağdura çarptığı, mağduru çarpma noktasının 7.2 metre uzağına fırlattığı, aracın çarptıktan sonra refüje 40 cm mesafe uzaklıkta durduğu, olayı gören görgü tanığının ve kamera kaydının olmadığı, mağdurun hayati tehlike geçirecek ve kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı olayda; olay yerinde hız limitinin 50 km/saat olduğu, sanığın kaza tespit tutanağı ekindeki krokiye göre çarpma ile birlikte durduğunun anlaşılması karşısında; sanığın mahal hız sınırlarının üstünde seyrettiğine dair dosyaya yansıyan bir delil olmadığı, yakın mesafeden yola giren yayayı korna ile uyarması dışında başkaca alabileceği bir önlem olmadığı, sanığın tüm aşamalardaki savunmalarında mağduru gördüğü anda korna ile uyardığı şeklindeki beyanları hep birlikte değerlendirildiğinde, sanığın kusursuz olduğu yönündeki kaza tespit tutanağı ve Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesinin kusur raporunun oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla, mahkemenin beraat kararında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; katılan vekilinin sanığın hızlı olduğu, bu nedenle kusurlu olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olayda kusuru bulunmayan sanık hakkında CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerekirken, suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı gerekçe gösterilerek CMK"nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının birinci paragrafında yer alan " yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeni ile sanığın Ceza Muhakemesi Kanunun 223/2-e maddesi gereğince BERAATİNE " ibaresinin kaldırılarak, yerine "Sanığın taksire dayalı kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi gereğince BERAATİNE" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 26.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.