MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerle davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı ve süresinden sonra katılma yolu ile davalı gerçek kişiler tarafından tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, davalıların malik, sürücü ve trafik sigortacısı olduğu aracın 13.06.2012 tarihinde karşıdan karşıya geçmekte olan davacıya çarparak yaralanmasına neden olduğunu belirterek, fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydı ile 4.897,71 TL maddi tazminatın tüm davalılardan müştereken ve müteselsilen, 60.000,00 TL manevi tazminatın davalı gerçek kişilerden kaza tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte müştereken ve müteselsilen tahsilini istemiştir.
Davalı ... şirketi vekili ile diğer davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, maddi tazminatın talebinin kabulü ile, 4.897,71 TL.nin olay tarihi olan 13/06/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 2.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 13/06/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan ... ve ..."den müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş, karar davacı vekili ile katılma yolu ile davalı gerçek kişiler tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davacı vekilinin temyiz dilekçesi davalılara 28.03.2016 tarihinde tebliğ edilmiş olup davalılar ... ve ... 6100 Sayılı HMK geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK 433/2 maddesinde öngörülen 10 günlük süreyi geçirdikten sonra 15.04.2016 tarihinde katılma yolu ile temyiz isteminde bulunduklarından adı geçen davalıların katılma yolu ile temyiz isteminin süre aşımı nedeniyle reddine karar verilmesi gerekmiştir.
Dava, trafik kazasında yaralanma nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
2-BK"nın 47. maddesindeki (6098 sayılı TBK m. 56) hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek, tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde, bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22.06.1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Hakimin bu takdir hakkını kullanırken, ülkenin ekonomik koşulları, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, paranın satın alma gücü, tarafların kusur durumu, olayın ağırlığı, olay tarihi gibi özellikleri gözönünde tutması ve buna göre manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği açıkça ortadadır. (HGK 23/06/2004, 13/291-370)
Yukarıda belirtilen hususlar ve olay tarihi, tarafların kusur durumu gibi hususlar da dikkate alındığında, davacı için takdir edilen manevi tazminatın bir miktar az olduğu görülmüş ve hakkaniyete uygun bir manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalılar ... ve ..."in süresinden sonraki katılma yolu ile temyiz istemlerinin reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacı ve davalılar ... ile ..."e geri verilmesine, 23/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.