Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2015/10167 Esas 2016/2437 Karar Sayılı İlamı

6. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/10167
Karar No: 2016/2437
Karar Tarihi: 28.03.2016

Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2015/10167 Esas 2016/2437 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı kiraya veren, davalı borçlu ise kiracıdır. Davacı, davalıdan tahsili yapılamayan 3.000 TL kira alacağı için icra takibi başlatmış ve takip kesinleşmiştir. Ancak, davalı borçlu takibe konu olan kiraları ödediğini kanıtlayacak bir belge ibraz etmediği gibi, savcılık ifade tutanakları da kendisini bağlayan bir ifade içermemiştir. İcra mahkemesi, davacının tahliye istemini reddetmiştir ancak bu karar bozulmuştur. Temyiz itirazları kabul edilerek, kararın bozulması ve peşin alınan temyiz harcının iadesi kararlaştırılmıştır. 6100 sayılı HMK'ya eklenen geçici 3. madde, HUMK'nın 428 ve İİK'nın 366. maddeleri de bu kararda yer almaktadır. Bu maddeler, kanunlar açısından kararın dayanağıdır.

6. Hukuk Dairesi 2015/10167 E. , 2016/2437 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kiralananın tahliyesi

İcra mahkemesince verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı karar, davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Uyuşmazlık, İ.İ.K."nun 269/a maddesi gereğince temerrüt nedeniyle tahliye istemine ilişkindir. Mahkemece istemin reddine karar verilmiş, karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı alacaklı tarafından, 18.11.2014 tarihinde başlatılan icra takibinde ödenmeyen 3.000 TL kira alacağının tahsili istenilmiştir. Ödeme emri 24/11/2014 tarihinde davalı borçluya tebliğ edilmiş, davalı borçlu takibe itiraz etmediğinden icra takibi kesinleşmiştir.
Davalı borçlu takibe konu edilen kira alacaklarını davacı alacaklıya ödediğini yazılı belge ile kanıtlamak zorundadır. Bu nitelikte bir belge ibraz edilmediği gibi takip alacaklısı kiraya veren savcılık ifade tutanaklarında da kendisini bağlayan bir ifadede bulunmadığından kesinleşen takip nedeniyle tahliye kararı verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile red kararı verilmesi doğru değildir.
Karar bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 28/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.