2. Ceza Dairesi Esas No: 2019/3267 Karar No: 2019/13859 Karar Tarihi: 23.09.2019
Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/3267 Esas 2019/13859 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen hırsızlık davasında, mahkeme sanığı suçlu buldu ve mahkumiyet kararı verdi. Sanık, daha önce başka bir suçtan hükümlü olduğu için, temyiz hakkına sahipti ve bu konuda hüküm tarihinde yasa yolunun ne şekilde kullanılacağına dair bilgilendirme yapılmamıştı. Bu nedenle, sanığın temyiz başvurusu süresinde kabul edildi. Ceza Kanununun 142/1-e maddesi gereğince, hırsızlık suçunun en düşük cezası 2 yıldır ve Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı Ceza Kanununun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edildiği kararını da dikkate alarak, kararın infaz aşamasında hak yoksunluklarının uygulanmasında gözetileceği belirtildi. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 142/1-e, 53. ve CMK'nın 263. maddeleri.
2. Ceza Dairesi 2019/3267 E. , 2019/13859 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü; Başka suçtan hükümlü olduğu karar tarihinde, duruşma salonunda hazır edilen sanığın yüzüne karşı verilen 26/03/2015 tarihli hükmün yasa yolu bildiriminde, CMK"nın 263"ncü maddesine göre bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi nedeniyle, sanığın 03/04/2015 tarihli temyiz başvurusunun süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede; Suç tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK"nın 142/1-e maddesi uyarınca temel cezanın alt sınırının 2 yıl olması karşısında, tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 23/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.