MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 25/09/2013 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 22/03/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, yaralama eyleminden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; davalının müvekkilini basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde bıçakla kasten yaraladığını, davalının bu eylemi nedeniyle ... Asliye Ceza Mahkemesi"nde yargılandığını ve cezalandırılmasına karar verildiğini, verilen kararın Yargıtay tarafından onandığını, müvekkilinin yaralanması nedeniyle iş göremez hale geldiğini ve tedavi giderinin müvekkili tarafından karşılandığını, aynı zamanda manevi zararının da doğduğunu belirterek müvekkilinde oluşan maddi ve manevi zararının tazminini talep etmiştir.
Davalı; davanın zamanaşımına uğradığını, esas yönünden reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davalının haksız fiil sabit görülerek alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davaya konu olayın gerçekleştiği tarih itibari ile yürürlükte bulunan 818 Sayılı Borçlar Kanununun 60/2 maddesi gereğince zarara yol açan eylemin aynı zamanda suç sayılan bir eylemden doğmuş olması durumunda olayda uygulanacak zamanaşımı süresi, o suçun bağlı olduğu (uzamış) ceza zamanaşımı süresidir.
Davalıya isnat edilen eylem olay tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK"nun 456/2. maddesi kapsamında olup, ceza davası zamanaşımı süresi ise aynı Kanunun 102/4. maddesi uyarınca beş yıldır. Davaya konu nitelikli yaralama suçu nedeniyle davalı ... 2. Asliye Ceza Mahkemesi 2011/584 Esas 2012/10 Karar sayılı dosyasında nitelikli yaralama suçundan yargılanmış, davalının eylemi sabit görülerek cezalandırılmasına karar verilmiştir. Verilen karar Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından onanarak 25/09/2012 tarihinde kesinleşmiştir. Davacı ceza davasına müdahil olmuş fakat şahsi hak talep etmemiştir. Olay tarihinde yürürlükte olan 818 sayılı Borçlar Kanunu"nunda zamanaşımını kesen sebepler 133. maddede açıklanmıştır. Bunlar arasında “ceza davasına şahsi hak istemeksizin müdahale edilmesi” yoktur. Şu durumda davacının ceza davasına şahsi hak talep etmeden sadece müdahil olması, davacı yönünden zamanaşımı süresinin kesilmesine neden olmaz.
Somut olayda haksız eylem 27/05/2005 tarihinde gerçekleşmiş, eldeki dava ise 25/09/2013 tarihinde açılmıştır. Dava açıldığı tarihte ceza davası da devam etmediğinden uzamış (ceza) zamanaşımı süresinin olay tarihinden hesaplanması gereği de göz önüne alındığında beş yıllık zamanaşımı süresi dolmuştur. O halde; zamanaşımının dolmuş olması nedeniyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken işin esasına girilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru değildir. Kararın açıklanan nedenlerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 06/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.