MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ . HUKUK DAİRESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... Bölge Adliye Mahkemesi . Hukuk Dairesi’nce verilen 01/02/2017 tarih ve 2017/33-2017/64 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “...” ibareli 19 ve 37.sınıf ürün ve hizmetleri de içeren çok sayıda tanınmış markasının bulunduğunu, ticaret unvanının ayırıcı unsurunun da “...” ibaresinden oluştuğunu, bir kısım markalarının da “...”, “...” ve “...” ibarelerinden oluştuğunu, davalının 17.10.2014 tarihinde "..." ibareli 19 ve 37.sınıf ürün ve hizmetleri içeren 2014/84291 sayılı marka tescil başvurusunda bulunduğunu, müvekkilince başvuruya 556 sayılı KHK"nın 8/4 ve 8/1b uyarınca itirazda bulunulduğunu, ancak önce Markalar Dairesi ve nihai olarak ..."nın itirazı reddettiğini, başvurunun tescilinin müvekkili markalarıyla iltibasa neden olacağı gibi onların tanınmışlığından haksız yarar sağlayacağını, itibar ve ayırt edici karakterine zarar vereceğini ileri sürerek davalı ... ..."nın 2016/M-1270 sayılı kararının iptaline, davalı markasının tescili halinde hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, kurum kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... Şirketi vekili, markaların benzer olmadığını, şirketin “...” denilen tuğla kiremit imalatı yaptığını ve ibarenin volkanik kökenli, silikat esaslı, camsı ve gözenekli hafif yapı elemanının adı olduğunu, markanın “...” ibaresi ve şekille bir araya getirilerek oluşturulduğunu, ortalama tüketiciler tarafından “...+ŞEKİL” ibaresinin bir bütün olarak algılanacağını, bir iltibas doğmasının olanaksız olduğunu, başvuru konusu işaretin
davacı markalarının tanınmışlığından yararlanmasının onun itibarı ve ayırt edici karakterini zedelemesinin mümkün olmadığını, markaların bütün olarak korunabileceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, her iki tarafın markalarının 19 ve 37.sınıfta yer alan ürün ve hizmetleri içerdiği, ancak davalının markasının asıl ve ayırt edici unsurunun “...” değil, "..." ibaresinden oluştuğu, yapılan gözlemde görsel, sescil ve anlamsal olarak bıraktığı umumi intibaı itibariyle davacının tanınmışlık vasfı bulunan “...” ibareli markaları ile benzer olmadığı, ortalama düzeydeki alıcıların markalar arasında bir ilişkilendirme kurmayacağı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Bu karar karşı davacı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davacı markaları ile davalı başvurusu arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunmadığı gerekçesi ile istinaf başvurusunun HMK"nın 353/1-b.1 maddesi gereğince esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre davacı vekilince yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. madddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 4,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 16/10/2018 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.