MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce bozmaya uyularak davanın kabulüne dair verilen 08/05/2019 tarih ve 2019/116 E- 2019/536 K. Sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin çok sayıda “CASA” esas unsurlu tanınmış markasının bulunduğunu, davalı şirketin 2013/80822 sayılı “CASA MARİA” ibareli 24. 27. ve 35. sınıflarda bulunan mal ve hizmetleri kapsayan marka başvurusu yaptığını, müvekkilince yapılan itiraz üzerine 35. sınıftaki bazı hizmetlerin çıkarılmasına karar verildiğini, ancak kararın haksız ve hukuka aykırı bulunduğunu, zira 556 sayılı KHK"nın 8/1-b ve 8/4 hükmü uyarınca başvurunun tümden reddine karar verilmesi gerektiğini ileri sürerek YİDK kararının iptaline, tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, YİDK kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkiline ait “casa” esas unsurlu 2003/00665 sayılı "casablanket" markasının bulunduğunu, müvekkilinin seri marka oluşturmak amacıyla marka başvurusunda bulunduğunu, “casa” ibaresinin İspanyolca “ev” anlamına geldiğini ve anlamı itibariyle yaygın ve sık bir şekilde kullanılan genel ibare olduğunu, “MARİA” ibaresi ile davacı markasından farklılık oluşturulduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacıya ait markalardaki esas unsurun "CASA" olduğu, markaların yanına eklenen "club", "mutfak", "home", "depo" ibarelerinin ise genel ibareler olması nedeniyle ayırt ediciliği zayıf ibareler olduğu, davacı markalarında münhasır veya esas unsur konumundaki “CASA” ibaresini aynen ihtiva eden davaya konu başvurunun da davacıya ait seri markalardan biri olarak algılanacağı, başvuruda yer alan “MARIA” ibaresinin “CASA” ibaresinin bilinirliği dikkate alındığında ayırt edicilik kazandırmadığı, davacının davaya mesnet göstermiş olduğu markaları ile davaya konu markanın genel intiba, görünüm, okunuş ve anlam olarak benzer olduğu, davalı şirket seri marka oluşturmak amacıyla marka başvurusunda bulunduğunu iddia etmiş ise de "casablankent" markasının dava konusu "CASA MARİA " markası açısından davacıya kazanılmış hak sağlamadığı, kazanılmış hakka dayanak marka ile başvuru asasında genel görünüm ve esaslı unsurların birbirinden farklı olduğu, davacının “CASA” markasının "mobilya ürünleri" üzerinde tanınmış marka olduğu, davalı tarafa ait marka başvurusu ile davacı markaları arasında KHK 8/1-b maddesi anlamında iltibas oluştuğu ve KHK m. 8/4 şartları gerçekleştiği gerekçesiyle, davanın kabulüne, davaya konu YİDK kararının iptaline, başvurunun tescil edilmiş olması nedeniyle hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Karara karşı davalı kurum vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuş, bölge adliye mahkemesince, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılması suretiyle verilen karar, davalı kurum vekilinin temyizi üzerine, Dairemizin 18.12.2018 gün, 2017/2606 Esas-2018/8012 Karar sayılı ilamında belirtilen gerekçelerle bozulmuştur.
İstinaf mahkemesince, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, başvuruya konu, "Casa Maria Home Collection" ibareli marka ile davacının itirazına mesnet "CASA" asıl unsurlu markaları arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunduğu, zira taraf markalarının asli unsurlarının "CASA" ibaresinden oluştuğu, bu benzerlik nedeniyle tüketicilerce taraf markalarının karıştırılacağı ya da marka sahibi işletmeler arasında bağlantı kurulacağı, başvuruda yer alan diğer unsurların başvuruya yeterli ayırt ediciliği sağlamadığı, öte yandan başvuru kapsamındaki mal ve hizmetlerle davacının itirazına mesnet markaların kapsamlarındaki mal ve hizmetler arasında da benzerlik olduğu, dolayısıyla 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi koşullarının somut olayda gerçekleştiği, öte yandan davacı markasının aynı KHK"nın 8/4. maddesi anlamında mobilya ürünleri yönünden tanınmış bulunduğu, davalı başvurusunun bu tanınmışlıktan haksız yarar sağlayabileceği, ayırt edici karakterini zedeleyebileceği, davalının önceki tarihli "CASABLANKET" ibareli markasının, başvuru konusu ibareden genel görünüm ve esas unsur bakımından farklı olduğu gibi dava konusu başvurunun tescil edilmek istendiği mal ve hizmetlerin de farklı bulunduğu, bu nedenle söz konusu markanın davalı şirkete dava konusu başvuru yönünden bir müktesep hak sağlamayacağı gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı kurum vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı kurum vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı kurumdan alınmasına, 03/02/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.