Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/2265 Esas 2019/5068 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2265
Karar No: 2019/5068
Karar Tarihi: 10.07.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2018/2265 Esas 2019/5068 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum olmuş ve tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle yeniden mahkum edilmiştir. Sanığın daha önce benzer bir suçtan dolayı tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK\"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartları bulunmamaktadır. Sanık yargılamaya devam edilerek hüküm kurulmuştur. Anayasa Mahkemesinin iptal kararı gözetilerek, sanığın cezasının infaz aşamasında 5237 sayılı TCK\"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Yukarıdaki metindeki kanun maddeleri:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- TCK\"nın 191. maddesinin 5. fıkrası
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası
- 5237 sayılı TCK\"nın 53. maddesi'nin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesi.

10. Ceza Dairesi 2018/2265 E. , 2019/5068 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazına yönelik 07.02.2013 tarihinde uyarı şerhi içeren çağrı yazısı tebliği üzerine infaza başlandığında 12.02.2013 tarihinde yükümlülüklerini anlatan belge ile imzası alınmak suretiyle bizzat yazılı olarak uyarıldığı halde, 07.11.2013 tarihinde bireysel görüşmeye katılmayarak birinci kez denetimi ihlal eden, 09.12.2013 tarihinde uyarılmasına rağmen yasal sürede Ankara Denetimli Serbestlik Müdürlüğüne müracaat etmeyerek ise yükümlülüklerini ikinci kez ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas; 2015/185 karar sayılı iptal kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 10/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.