MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 20/02/2014 gününde verilen dilekçe ile basın yoluyla kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat ve hükmün yayınlanması istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; manevi tazminat isteminin kısmen kabulü ile hükmün yayınlanması isteminin reddine dair verilen 23/12/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, basın yoluyla kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat ve hükmün yayınlanması istemine ilişkindir. Mahkemece, manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne, hükmün yayınlanması talebinin ise reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; ... ... Gazetesi"nin 12/09/2013 tarihli nüshasında davalı ... tarafından kaleme alınan ""..."u Koruma Kanunu"" başlıklı yazı ile müvekkilinin kişilik haklarına saldırıda bulunulduğunu belirterek, uğradığı manevi zararın giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar, dava konusu yazının haber verme ve eleştiri sınırları içerisinde kaldığını belirterek, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, dava konusu yazı ile davacının kişilik haklarına saldırıda bulunulduğu gerekçesi ile manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiş, hükmün yayınlanması talebi ise reddedilmiştir.
Taraflar arasında yapılan yargılamanın son oturumunda hüküm olarak, "’Davanın kısmen kabulü ile 25.000 TL manevi tazminatın 12.09.2013 tarihinden başlayacak yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine,” karar verilmişken, daha sonra yazılan gerekçeli kararda ise, ""Davanın kısmen kabulü ile 25.000,00 TL’nın 09.07.2013 tarihinden başlayacak yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine"" şeklinde hüküm kurulmuş ve böylece kısa kararla gerekçeli karar arasında faiz başlangıcı yönünden açık bir çelişki ortaya çıkmıştır.
Böyle bir durumun bozma nedeni oluşturacağına ve bozmadan sonra mahkemenin önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişkiyi giderme koşuluyla vicdani kanaatine göre karar verebileceğine, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulunca 10/04/1992 gün ve 7/4 sayıyla karar verilmiştir. O halde, mahkemece yapılacak iş; önceki kısa kararla bağlı olmaksızın; kısa karara uygun olarak gerekçesini yeniden düzenlemek veya gerekçeye uygun nitelikte yeni bir kısa karar oluşturmak ve bu şekilde kısa kararla gerekçeli karar arasındaki çelişkiyi gidermektir.
Mahkemece kısa kararla gerekçeli karar arasındaki çelişkinin giderilmesi için kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 06/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.