Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Uygulama : TCK"nın 85/1, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler sanık ... müdafii ve sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
... Gayrimenkul Geliştirme İnşaat ve Ticaret Anonim Şirketi adına yapılmakta olan ... Kent Etabı Konut ve Alışveriş Merkezi Projesinin 3.etabının betonarme işlerinin yapımı ile ilgili yüklenici firma ... İnşaat Mimarlık Turizm Ticaret Limited Şirketi ile imzalanan sözleşme sonrası, .... İnşaat Mimarlık Turizm Ticaret Limited Şirketinin ortak işçi sağlığı ve iş güvenliği birimi hizmetlerinin yerine getirilmesi için .... Danışmanlık, Eğitim, Teknik, Araştırma, Mühendislik Limited Şirketi ile 28.03.2011 tarihinde sözleşme imzaladığı, sanık ...’nin ... İnşaat Mimarlık Turizm Ticaret Limited Şirketi ile imzalanan sözleşme sonrası, ... İnşaat Mimarlık Turizm Ticaret Limited Şirketinde A sınıfı iş güvenliği uzmanı olarak; sanık ...’nin ise ... Danışmanlık, Eğitim, Teknik, Araştırma, Mühendislik Limited Şirketi’nde A sınıfı iş güvenliği uzmanı olarak görev yaptığı, .... İnşaat Mimarlık Turizm Ticaret Limited Şirketinde kalıp işçisi olarak çalışan mütevaffa ...’in kenarlarında merdiven bulunmayan iskeleden inmek istediği sırada 4.80 metre yükseklikten düşmesi sonucu sanıkların asli kusurlu olarak ...’in ölümüne neden olduğu olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, ... müdafinin, sanığın ... inşaatta iş güvenliği uzmanı olarak görev yapmadığını iş güvenliği danışmanı olup haftada 1 gün gerekli denetimleri yapmakta olduğunu, kazanın olduğu yerde sürekli görevli olanın ... olduğunu, mahkemece bunu tespit etmek yerine mahkemece keşif dahi yaptırılmadan iş güvenliği uzmanı olmayan bilirkişilerden iş güvenliği uzmanlarının asli kusurlu kabul edildiğini, olayda asıl sorumlu olanların: işveren, şantiye şefi ve iş güvenliği danışmanı olarak görev yapan ...’nın olduğunu, ancak iş güvenliği uzmanı olarak çalışmayan ve bu konuda ücret almayan sanık hakkında verilen kararın yanlış olduğuna,sanığa imzalatılan iş güvenliği sözleşmesinin bakanlık onayının alınmadığına, sanık ... müdafinin, sanığın ... şirketinde iş güvenliği uzmanı olarak çalışmakta olup, ... ile ... şirketi arasındaki yazılı sözleşme gereğince A sınıfı iş güvenliği uzmanı olarak haftada 1 kez denetimde bulunduğunu ayrıca iş yeri yetkililerini iş güvenliği ile ilgili kural ihlalleri yönünden sanığın uyardığına ve kusurunun bulunmamasına rağmen mahkemece kusurlu kabul edilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıklar hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık ... müdafii ve sanık ... müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 2. ile numaralandırılan 4. paragrafın hükümden çıkarılarak yerine “sanıkların kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanıklara verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanıklara verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 910 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanıkların ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 50 TL olarak hesabıyla 45500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.