Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7858 Esas 2020/6400 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
22.05.2014 günü saat 12.20 sıralarında, bölünmüş yatay güzergahı düz düşey güzergahı eğimsiz kaza noktasına 12 m uzaklıkta dur levhası bulunan gündüz açık havada, kuru asfalt zeminde meskun mahalde, sanık ..."un sevk ve idaresindeki otobüs ile ... Caddesi istikametine seyir halinde iken olay mahalli kontrollü kavşağa geldiğinde, seyir istikametine göre sol taraftan kavşağa giren temyiz kapsamında olmayan katılan sanık ..."nun sevk ve idaresindeki otomobilin ön kısmı ile 8 metre fren izi bırakarak otobüsün sol yan arka kısımlarına çarptığı, otobüste yolcu olarak bulunan soruşturma aşamasında dinlenen ... ve ..., içinde bulundukları otobüse yanan yeşil ışık doğrultusunda kavşağa girdiklerine yönelik beyanları doğrultusunda sanık ...‘un tali kusurlu olarak ..., ..., ..."nin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmalarına neden olduğu olayda,
15.04.1942 gün, 14/9 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararında vurgulandığı üzere, mümeyyiz küçükler kanuni mümessillerinin rızası olsun olmasın doğrudan doğruya şahıslarına karşı işlenmiş suçlardan şikayet hakkına sahip bulunduğu ve 15 yaşını bitirmeyen küçüklerin şikayetlerinin geçerli sayılması ancak mümeyyiz olduklarının raporla saptanmasına bağlı olduğu nazara alındığında;11.06.2002 doğumlu olan ... ve 25.11.2003 doğumlu olan ..."nin suç tarihinde ve yargılama sırasında beyanlarının alındığı tarihte 15 yaşını doldurmamış oldukları dikkate alındığında; ...’nin ve ...’ın nüfus kaydı getirtilerek suç tarihinde kesin yaşları belirlendikten sonra 15 yaşını bitirmediklerinin anlaşılması halinde mümeyyiz olup olmadıklarının doktor raporuyla tespit ettirilmesi, mümeyyiz olmadıklarının saptandığı taktirde şikayetçi olmamalarının geçerli sayılmayacağından kanuni temsilcilerinin şikayet beyanları dikkate alınarak sanığın TCK"nın 89/4. maddesi uyarınca, mümeyyiz olduklarının anlaşılması halinde şikayetçi olmamaları nazara alınarak sadece ...’nun taksirle yaralamasına sebebiyet vermek suçundan TCK’nın 89/1. maddesi uyarınca cezalandırılması gerektiği gözetilmeden eksik soruşturma ile ... ve ..."ın yaralanmasına sebebiyet vermekten yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kabul ve uygulamaya göre ise;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 25.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.