Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10566 Esas 2020/6397 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK"nın 223/2-b maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Mağdurun ifadesi, sanığın soruşturmada 17.08.2013 tarihli ifadesinde köpeğin kendisine ait olduğunu, olay günü tasmasız bir şekilde serbest bıraktığını belirterek aşı karnesini sunması, 27.04.2014 tarihli bilirkişi raporu ile sanığın asli kusurlu olduğunun tespiti karşısında tüm dosya kapsamından, sanığın, sahibi olduğu köpeğin, olay günü başıboş bırakılması üzerine, yolda yürümekte olan çocuğa saldırarak yaralanmasına neden olduğu anlaşılmakla, sanığın hukuki durumunun buna göre takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden delillerin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek beraatine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 25.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.