Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/11532 Esas 2019/13807 Karar Sayılı İlamı

Sanıklar ..., ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan dolayı verilen Ankara Batı 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/12/2016 tarih ve 2016/1063 Esas 2016/1359 Karar sayılı mahkumiyet kararlarının sanıklar müdafii tarafından temyizi üzerine, Dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonunda; 20/03/2017 tarih ve 2017/1235 Esas 2017/3122 Karar sayılı ilamı ile mahkumiyet hükümlerinin onanmasına karar verilip, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, Dairemizin 20/03/2017 tarih ve 2017/1235 Esas 2017/3122 Karar sayılı onama kararının KALDIRILMASI ile sanıklar hakkında hırsızlık suçundan dolayı verilen Ankara Batı 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/12/2016 tarih ve 2016/1063 Esas 2016/1359 Karar sayılı mahkumiyet hükümlerinin zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE yönelik 03/07/2019 gün, KD - 2019/70510 sayılı itirazı üzerine dosya dairemize gönderilmekle, 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesinin, 6352 sayılı Yasa’nın 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;
Sanıklar hakkında açılan kamu davasının zamanaşımına uğradığı ve haklarında zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmesi gerektiği, bu itibarla Dairemizin onama ilamının kaldırılarak, itirazda belirtilen gerekçeyle sanıklar hakkında açılan kamu davasının düşürülmesi yönündeki Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
Dairemizin 20/03/2017 tarih ve 2017/1235 Esas 2017/3122 Karar sayılı ilamının KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıkların 24/03/2005 günü saat 20.00 ile 25/03/2005 günü 07.00 saatleri arasında tespit edilemeyen zaman dilimde müştekiye ait aracın sağ orta kapısının camını sert bir cisimle kırıp araçtan oto teybini çalmaları şeklinde gerçekleşen olayda, suç tarihi itibariyle sanıkların eylemlerine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1-son maddesinde tanımlanan hırsızlık suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 102/3 maddeleri ile 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-b, 66/1-e maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, 5237 sayılı Kanun"un 7/2 ve 5252 sayılı Kanun"un 9/3 maddeleri ışığında 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık asli zamanaşımı süresinin 765 sayılı TCK’nın 102/3 maddesinde öngörülen 10 yıllık asli zamanaşımına nazaran sanıklar bakımından daha lehe olması ve 8 yıllık asli dava zamanaşımının, 22/05/2008 tarihli mahkumiyet hükmü ile 22/12/2016 tarihli mahkumiyet hükmü arasında gerçekleşmiş olduğu gözetilmeden, sanıklar hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesi yerine yargılamaya devamla esasa ilişkin hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanıklar hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 19/09/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.