Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/4032 Esas 2021/5254 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/4032
Karar No: 2021/5254

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/4032 Esas 2021/5254 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı erkek ve davalı kadın arasındaki davada mahkeme, kadının kusurlu olduğuna ve erkeğe maddi ve manevi tazminat ödemesine karar verdi. Ancak karar temyiz edildi ve Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, tazminatların yüksek olduğunu ve daha uygun bir miktar belirlenmesi gerektiğini belirtti. Ayrıca boşanma, yargılama giderleri ve vekalet ücreti hakkında yeniden karar verilmesinin doğru olmadığına karar verildi. Kararın bozulmasına, diğer kısımların ise onanmasına karar verildi. Kanun maddeleri olarak, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi hakkaniyet ilkesini, 174/1 maddesi madde üzerinden maddi tazminatı, 174/2 maddesi üzerinden ise manevi tazminatı düzenlerken, Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri ise tazminatın hesaplanmasına yönelik olarak açıklamalar sunar.

2. Hukuk Dairesi 2021/4032 E. , 2021/5254 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı kadın tarafından kusur belirlemesi, aleyhine hükmedilen tazminatlar, reddedilen yoksulluk nafakası talebi ve yargılama giderleri ile vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı erkek yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat çoktur. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
3-Mahkemece verilen karar tarafların temyizi üzerine kusur belirlemesi, davacı erkeğin reddedilen tazminat talepleri ile kadın yararına hükmedilen yoksulluk nafakası yönünden bozulmuş, diğer yönlerden onanmıştır. Hükmün bozma kapsamı dışında kalan kısımları ise kesinleşmiştir. Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda kesinleşen kısımlar hakkında yeniden hüküm kurulamaz. Bu husus gözetilmeden, boşanma, yargılama gideri ve vekalet ücreti bozmanın kapsamı dışında kalıp kesinleştiği halde, bu yönlerden yeniden karar verilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 23.06.2021 (Çar.)