Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/11331 Esas 2020/1957 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11331
Karar No: 2020/1957
Karar Tarihi: 17.02.2020

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/11331 Esas 2020/1957 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükmünün temyiz edildiği dosyada, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararını göz önünde bulundurarak, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiğini belirtmiştir. Hükmün diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunmuş, ancak denetimli serbestlik süresinin belirlenmesi konusunda yapılan yanlış uygulama nedeniyle hükmün bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır. Kararda, TCK'nın 61. maddesine göre suçun ağırlığı ve zararın büyüklüğüne bağlı olarak temel ceza belirlenmesi gerektiği ve denetimli serbestlik tedbirinin infaz aşamasında belirlenmesi gerektiği hususlarına da vurgu yapılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61. maddesi
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 108/4. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 322. maddesi

13. Ceza Dairesi 2019/11331 E. , 2020/1957 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Hırsızlık suçuna konu kabloların değeri, meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak TCK"nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Denetim süresinin belirlenmesinin infaza yönelik bir işlem olduğu gözetilerek, 5237 sayılı Yasanın 58/6-7 maddesi gereğince mükerrer olan sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmesiyle yetinilmesi yerine, 5275 sayılı Yasanın 108/4. maddesine dayanılarak denetimli serbestlik süresinin de belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nun temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘denetimli serbestlik süresine’ ilişkin bölümün çıkartılması suretiyle, eleştiri dışında, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.02.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.