Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13740 Esas 2020/6372 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm :TCK"nın 85/1, 62. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde ..."ın ikametine ait güneş enerjisi tamir işlerini yaptırdığı sırada yanına gelen sanık ... ile tartışma yaşadığı, sanığın ..."ın kafasına 3-4 kez yumrukla vurduğu, ..."ın bulunduğu yere yığıldığı, GOP. Üniversitesi tarafından düzenlenen 21.03.2012 tarihli raporda darp cebir izine rastlanmadığı, sadece her iki diz altında sıyrıklar bulunduğuna dair rapor düzenlendiği, ..."ın bir yıldan fazla süre tedavi gördükten sonra 31.05.2013 tarihinde vefat ettiği, ölen hakkında düzenlenen ölü muayene ve otopsi tutanağında ölüm sebebinin kesin olarak belirlenemediği, bunun üzerine İstanbul Adli Tıp Kurumu 1. Adli Tıp İhtisas Kurulundan rapor düzenlenmesinin istendiği, 30.10.2013 tarihli raporda ölenin diz bölgelerinde sıyrıklı ekimoz dışında travmatik değişim tanımlanmadığı dikkate alındığında, kişide tespit edilen lezyonların düşme yada düşürülmesi suretiyle dizlerini sert ve künt bir cisme çarpmasıyla husule gelmesinin mümkün olduğu, bu kapsamda kişinin yaşamını tehlikeye sokan bir durum oluşturmadığı ve yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğu, ölenin maruz kaldığı tartışma ve yaralanma olayı sonrasında myokard enfarktüsü geçirdiği, tedaviye cevap vermeyerek ölümünün gerçekleştiği, 21/03/2012 tarihinde maruz kaldığı olay ile 31/05/2013 günü meydana gelen ölüm olayı arasında illiyet bağınının bulunduğunun belirtildiği, meydana gelen olayla ilgili olarak mahkemenin suç vasfına ve kusur durumuna ilişkin kabulü yerinde görülmekle yapılan incelemede;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının (1) nolu bendinde yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” ibarelerinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.