MAHKEMESİ :İş Mahkemesi




Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 06.09.2007-26.12.2007 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, davacının 06/09/2007-26/12/2007 tarihleri arasında davalı yanında geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Dairemizin 08/05/2014 tarih, 2013/10153 E. 2014/10362 K. Sayılı bozma ilamı üzerine yapılan yargılama sonucunda Mahkemece, davanın kabulü ile, davacının davalı işyerinde 06/09/2007-26/12/2007 tarihleri arasında hizmet akti ile çalıştığının tespitine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı yasanın 79. maddesi, bu tip hizmet tesbiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir. Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olusu her türlü delille ispat edilebilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.
Somut olayda; davacının davalıya ait işyerinde 26/12/2007-22/07/2010 tarihleri arasında geçen çalışmaları davalı Kuruma bildirilmiş olup, davacı ile davalı işyeri arasında 21/12/2007 tarihli ve 27/12/2007 başlangıç tarihli Belirsiz Süreli İş Sözleşmesi olması,davacı tarafından imzalanmış olan işyeri yıllık ücretli izin belgesinde işe giriş tarihi olarak 26/12/2007 tarihinin yazılı olması, yine imzalı ihbar ve kıdem tazminatı bordrolarında işe giriş tarihinin 26/12/2007 olması ayrıca dinlenen tanıkların davacının 2007 yılı sonunda işe girdiğini beyan etmesi gözönüne alındığında, yazılı belgelerin aksi ispatlanamadığından davanın reddi yerine yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalılardan ..."ye iadesine 07/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.