Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/2832 Esas 2017/7900 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 29/04/2014 gününde verilen dilekçe ile haksız haciz nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08/09/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2.Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince:
Dava, haksız haciz nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, davalı tarafça aleyhine ... İcra Müdürlüğünün 2012/975 sayılı dosyası ile yapılan takipte 10.05.2013 tarihinde kendisine ait ... plaka sayılı aracın haczedilerek muhafaza altına alındığını, ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2013/181-2014/55 sayılı kararı ile davalıya borçlu olmadığının tespit edildiğini kararın onanarak kesinleştiğini, aracın 08.04.2014 tarihinde kendisine teslim edildiğini, bu sürede taksi tutmak zorunda kaldığını, araç kiraladığını, haciz gideri ve aracın aküsü için masraf yaptığını, ayrıca yapılan haciz nedeniyle itibarının zedelendiğini belirterek, uğradığı maddi ve manevi zararın giderilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacının menfi tespit davasını istirdat davasına çevirmemek suretiyle zararının artmasına sebep olduğu gerekçesiyle davacının müterafik kusurunun bulunduğu kabul edilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İİK 72/6 maddesi gereği menfi tespit talebine ilişkin dava, ödeme nedeniyle kendiliğinden istirdada dönüşeceğinden hesaplanan tazminattan bu gerekçeyle indirim yapılması doğru olmamıştır. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
3.Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince:
Dosya kapsamından, davaya konu icra takibinin davacının ortağı olduğu limited şirketin borcu nedeniyle yapıldığı, davacı tarafından davalı şirket aleyhine açılan menfi tespit davası sonunda ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2013/181 esas 2014/55 sayılı kararı ile davacının borçlu olmadığının tespitine karar verildiği, kararın onanarak kesinleştiği
anlaşılmaktadır. Haciz işleminin borçlu olmadığını bildiği veya borçluya ait olmadığını bildiği kişi ve eşyaya yönelik yapılması durumunda haksız haciz söz konusu olur. Bu nedenle davacının maddi zararının karşılanması gerekir ise de, kişilik haklarına saldırı oluşturacak şekilde bir haksız haciz işlemi yoktur. Haksız haciz nedeniyle manevi tazminata hükmedilebilmesi için davalının kötüniyetinin ve ağır kusurunun varlığı gereklidir. Davacının, dava dışı borçlu şirketin ortağı olduğu da dikkate alındığında salt davacıya zarar vermek amacıyla haciz işlemlerinin yapıldığı başka bir ifade ile takibin haksız ve kötüniyetli olduğu söylenemez. Açıklanan nedenle mahkemece manevi tazminat isteminin reddi gerekirken yazılı şekilde hüküm tesisi doğru değildir. Kararın bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) no’lu bentte açıklanan nedenlerle davacı yararına, (3) no’lu bentte açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, tarafların diğer temyiz itirazlarının (1) no’lu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 04/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.