Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2810 Esas 2019/13731 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2810
Karar No: 2019/13731
Karar Tarihi: 19.09.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2810 Esas 2019/13731 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir sanığın hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı vermiştir. Mala zarar verme suçundan verilen ceza adli para cezası olduğu için temyiz yasa yoluna başvurulamamaktadır. Hırsızlık suçuyla ilgili olarak, sanığın çaldığı bilgisayarın bir üçüncü kişiye satılması sonrasında bilgisayarın katılana iade edildiği ancak Sanık’ın zararının giderilmediği belirtilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun aldığı karara göre, üzerinde tasarruf yetkisi bulunmayan eşyayı satan kişinin satın alınan kişiden alarak mağdura iadesinin gerçekleştirilmesi, sanık tarafından gerçekleştirilmiş bir iade veya tazmin olarak kabul edilmemektedir. Bu nedenle, sanık hakkında yapılan indirimle ceza tayin edilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’un geçici 2. maddesi ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 168. maddesi belirtilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2019/2810 E. , 2019/13731 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre hükmün; 14/04/2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddede, Bölge Adliye Mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından verilenler hariç olmak üzere sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükümlerine karşı temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı öngörülmekle, hüküm tarihine göre temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2- Hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Sanık ve temyiz dışı sanığın katılana ait araçtan çaldıkları laptop bilgisayarı temyize gelmeyen sanık ..."e sattıklarını beyan ettikleri, böylece bilgisayarın katılana iade edildiği anlaşılmışsa da, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26.03.2013 gün ve 2012/6-1232 Esas 2013/106 Karar sayılı kararında da açıklandığı üzere; 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 763. maddesi uyarınca suça konu eşyayı bir üçüncü kişiye satmak suretiyle zilyetliği devreden sanığın artık eşya üzerinde tasarruf yetkisi kalmadığından, üzerinde tasarruf yetkisi bulunmayan eşyayı sattığı yeri göstermesi sonucu eşyanın satın alınan kişiden alınarak mağdura iadesinin 5237 sayılı TCK"nın 168. maddesi anlamında sanık tarafından gerçekleştirilmiş bir iade veya tazmin olarak kabulünün mümkün olmadığı, sanık ..."in zararının da giderilmediği anlaşılmakla, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168. maddesi gereğince indirim yapılarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanığın temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 19/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.