Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
İİK.’nun 82/12.maddesine göre;
Borçlunun haline münasip evi haczedilemez. Evden maksat, yerel geleneklere göre mesken (konut) olarak kullanılmaya elverişli olan yerlerdir. Bir malın haczedilip haczedilemeyeceği haciz anındaki duruma göre belirlenir. Bir meskenin (evin) borçlunun haline uygun olup olmadığı, borçlunun haciz anındaki sosyal durumuna ve borçlu ile ailesinin ihtiyaçlarına göre belirlenir. Aile, aynı çatı altında yaşayan, bakmakla yükümlü olduğu kişileri kapsar. Borçlunun sahip bulunduğu evin kıymeti, kendisinin ve ailesinin ihtiyacına cevap verecek normal bir evin bedelinden fazla ise o zaman İcra Müdürü, borçlunun evini haczeder ve satar. Satıştan elde edilen paradan, ilkönce borçluya haline uygun ev alabileceği kadar para bırakılır. Artan para alacaklılara ödenir.
Somut olayda; tamamı borçlu E. B..’na ait 13 parselde kayıtlı 185 m2 yüzölçümlü tek katlı kerpiç ev ve avlu üzerine haciz konulmuştur. Borçlu, meskeniyet itirazında bulunduğu işbu konutta (142,11 m2’lik), boşanmış olduğundan, biri reşit il dışında tahsilde olmak üzere iki çocuğu ile oturmaktadır. Haczedilen taşınmazın; imarlı, bitişik nizam 2.kat, “ticaret alanına” isabet etmekte, belediye hizmetlerinin tamamından yararlanmakta, arsa inşaat topoğrafik yapısı ve zemin olarak “inşaat yapmaya müsait” olduğu dosyaya konulu bilirkişi raporlarından ve sair belgelerden anlaşılmaktadır.
Dosya kapsamındaki tüm deliller incelendiğinde;
Borçlunun haciz anındaki sosyal durumu, haczedilen taşınmazın belirtilen vasıfları değerlendirildiğinde, daha mütevazi vasıfları haiz bir yerde oturabileceği ve haline münasip konutu ne miktara alabileceği hususları açıkça tespit edilmiş değildir.
Açıklanan nedenlerle eksik inceleme ve somut olaya uygun düşmeyen değerlendirmelerle yazılı şekilde meskeniyet iddiasının kabulüne dair hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ  : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 10.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.