Nitelikli zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2020/4771 Esas 2021/735 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli zimmet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sübutu kabul edilen eyleminin suç tarihi itibarıyla 765 sayılı TCK"nın 202/2. maddesinde düzenlenen ihtilasen zimmet suçunu oluşturduğu, sahtecilik eylemlerinin ise bu suçun unsuru olduğu, 5237 sayılı TCK açısından ise TCK"nın 212. maddesindeki "sahte resmi veya özel belgenin bir başka suçun işlenmesi sırasında kullanılması halinde hem sahtecilik, hem de ilgili suçtan dolayı ayrı ayrı cezaya hükmolunur" şeklindeki düzenleme nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 247/1-2 ve 212. madde yollamasıyla 204/2. maddelerinde düzenlenen suçları oluşturacağı nazara alınarak kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği suçundan da mahkumiyet hükmü kurulmak suretiyle 5252 sayılı Yasanın 9/3 ve CMK"nın 34 ve 230. maddelerine uygun olarak lehe olan hükümlerin önceki ve sonraki kanunların bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçlarının birbiriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime olanak verecek şekilde kararda gösterilmesi gerekliliğine uyulmamış ise de; mahkemece 5237 sayılı TCK"nın 212. maddesi hükmü gözetilmeden kurulan hükümde mahkemenin ceza tayinindeki takdiri de nazara alındığında 5237 sayılı TCK hükümlerinin açıkça lehe olduğu ve aleyhe temyiz bulunmadığı nazara alınarak bu husus bozma nedeni sayılmamış, bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işleyen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. madde ve fıkrasının uygulanması sırasında, cezanın infazından sonra işlemek üzere hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar belirlenecek süre ile 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kullanmaktan yasaklanmasına karar verilmesi yerine, hangi hak ve yetkiye ilişkin olduğu ve süresi gösterilmeksizin "hükmolunan cezanın yarısından bir katına kadar TCK"nın 53/1 maddesindeki hak ve yetkinin kullanılmasından yasaklanmasına" karar verilmek suretiyle infazda tereddüt oluşturacak şekilde uygulama yapılması,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak aynı Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının TCK"nın 53/5. maddesinin uygulanmasına ilişkin 9. paragrafının "Sanığın yüklenen suçu 5237 sayılı TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği anlaşılmakla, aynı Yasanın 53/5. maddesi gereğince, ayrıca, cezasının infazından sonra işlemek üzere takdiren 3 yıl 1 ay 15 gün süre ile anılan Kanunun 53/1-a maddesinde belirtilen hak ve yetkileri kullanmasının yasaklanmasına," şeklinde değiştirilmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 23/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.