MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 31/07/2012 gününde verilen dilekçe ile alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 09/06/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, aidat alacağı istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı kurum, 132 sayılı Kanun’un 11. maddesi gereğince, davalının 2007, 2008, 2009, 2010 yıllarına ait aidat borcundan kaynaklanan alacağın tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili ise, aidat istemine konu yıllarda müvekkili kurumun özelleştirme programı kapsamında olması nedeniyle 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararname hükümlerinin uygulanamayacağını, Tedaş’ın herhangi bir Bakanlığın denetimi altında da bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, 132 sayılı Kanun"un 11. maddesi gereği 233 sayılı KHK’ya tabi olmanın davalı kuruluşun aidat yükümlülüğü için ön şart niteliğinde olduğu, 4046 sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun’un 37. maddesi uyarınca 2006 yılında özelleştirme kapsamına alınan davalı kuruluşa 233 sayılı KHK’nin uygulanamayacağı, dolayısıyla aidat yükümlülüğünün ortadan kalktığı, özelleştirme kapsamına alınan kuruluşların Başbakanlık Yüksek Denetleme Kurulunun denetimine tabi olmasının da bu sonuca etkili olmadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Aidat isteminin dayanağı olan 132 sayılı Türk Standartları Enstitüsü Kuruluş Kanunu’nun 11. maddesinde davacı kurumun gelirleri arasında; “Türk Standartları Enstitüsünün çalışma konuları ile ilgili oldukları veya çalışmalarından doğrudan doğruya yahut dolayısıyla faydalandıkları ilgili Bakanlıklarca Türk Standartları Enstitüsünün mütalaası alınarak tespit edilen 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye tabi teşekkül, müessese ve ortaklıklarla, Bakanlıkların teftiş ve denetlemesi altındaki birlik, kurum ve ofislerin her yıl bütçelerine koyacakları (5.000) lira maktu aidat ile bir evvelki yılın bilançosuna göre tahakkuk eden safi kârlarının binde birine tekabül eden nisbi aidatlar (4603 sayılı Kanuna tabi bankalar hariç)” yer almaktadır.
Bu maddeden açıkça anlaşılacağı üzere; hem 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye tabi teşekkül, müessese ve ortaklıklar, hem de Bakanlıkların teftiş ve denetlemesi altındaki birlik, kurum ve ofisler aidat ödeme yükümlülüğü altındadır.
Diğer taraftan 4046 sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun"un 11. maddesinin 2. fıkrasında; “Özelleştirme programına alınan kuruluşlar, sermayelerindeki kamu payı % 50’ nin altına düşünceye kadar 02.04.1987 tarihli ve 3346 sayılı Kanun ile 24.06.1983 tarihli ve 72 sayılı Başbakanlık Yüksek Denetleme Kurulu Hakkında Kanun Hükmünde Kararname esaslarına göre denetlenir” hükmü yer almaktadır.
233 sayılı Kamu İktisadi Teşebbüsleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin “Mali, İdari ve Teknik Denetim, Denetleme Raporları” başlıklı 39. maddesinde ise, “Teşebbüsler, müesseseler ve bağlı ortaklıklar, Başbakanlık Yüksek Denetleme Kurulunun mali, idari ve teknik yönden sürekli denetimine tabidir. Başbakanlık Yüksek Denetleme Kurulu; teşebbüslerin, müesseselerin ve bağlı ortaklıkların bir yıla ait hesap ve işlemleri üzerindeki incelemelerini en geç ertesi yılın Ekim ayı sonuna kadar tamamlar. Kurulca düzenlenen raporlar ilgili mercilere verilir” düzenlemesi bulunmaktadır. Böylece, özelleştirme kapsamına alınan Tedaş’ın bağlı kuruluşu olan davalı şirketin sermayesindeki kamu payı % 50’nin altına düşmedikçe, Başbakanlık Yüksek Denetleme Kurulunun denetimi devam edecektir ve davalının da aidat ödemesi gerekecektir.
Dolayısıyla, 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye tabi olmanın aidat yükümlülüğü için ön şart olduğu, özelleştirme kapsamına alınmakla 4046 sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanun"un 37. maddesi uyarınca hakkında 233 sayılı KHK hükümleri uygulanamayacak olan davalı kuruluşun aidat yükümlülüğünün ortadan kalktığı yönündeki hatalı yorum ile mahkemenin ulaştığı sonuç, yukarıdaki yasal düzenlemelere açık aykırılık teşkil etmektedir.
Dosyaki bilgi ve belgelerin incelenmesinde; Özelleştirme İdaresi Başkanlığının 26/04/2013 tarihli müzekkere cevabında, davalı şirketin % 100 oranındaki hissesi 31/12/2010 tarihine kadar kamu tüzel kişiliğine sahip Türkiye Elektrik Dağıtım A.Ş’ye (dolayısıyla kamuya) ait iken, Özelleştirme Yüksek Kurulu’nun 01/10/2010 tarih ve 2010/86 sayılı kararı uyarınca 31/12/2010 tarihinde imzalanan Hisse Satış Sözleşmesi ile hisselerin tamamının özel bir şirket olan ... ... Elektrik Hizmetleri A.Ş"ye devredildiği bildirilmiş, böylece davalının 31/12/2010 tarihinden itibaren sermayesinde kamu payı kalmamış ve kamu tüzel kişiliği statüsü son bulmuştur. Bir başka deyişle, sermayesindeki kamu payı % 50 nin altına düşmeyen ve % 100 oranındaki hissesinin tamamı 31/12/2010 tarihinde devredilen davalı şirketin bu tarihe kadar kamu tüzel kişiliği ve dolayısıyla Başbakanlık Yüksek Denetleme Kurulunun denetimi devam etmektedir.
Yukarıda açıklanan yasal düzenlemeler ve Özelleştirme İdaresi Başkanlığının 26/04/2013 tarihli yazısı birlikte değerlendirildiğinde; özelleştirme işlemleri tamamlanıncaya kadar davacı kurum davalıdan aidat isteminde bulunabilir. Mahkemece alacak miktarının kapsamı belirlenerek varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, açıklanan yönler ve yasal düzenlemeler gözetilmeksizin yanılgılı gerekçeyle davanın tümden reddine karar verilmesi doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 04/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.