Taksirle Yaralama - Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Resmi Belgenin Düzenlenmesinde Yalan Beyan - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7749 Esas 2020/6311 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : Taksirle Yaralama, Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma, Resmi Belgenin Düzenlenmesinde Yalan Beyan
Hüküm : Taksirle yaralama suçu bakımından; TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçu bakımından; TCK"nın 179/3-2, 62, 50/1-a, 52. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçu bakımından; nedeniyle; TCK"nın 206/1, 62, 52, 52/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama, trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından eski hale getirme talebiyle temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK"nın “Eski Hâle Getirme” başlıklı 40. maddesinin birinci fıkrasında; kusuru bulunmaksızın bir süreyi geçirmiş olan kişinin eski hale getirme isteminde bulunabileceği, aynı maddenin ikinci fıkrasında; kanun yoluna başvuru hakkı kendisine bildirilmemesi halinde de, kişinin kusursuz sayılacağı belirtilmiştir.
Temyiz istemine konu kararda, başvurulacak yasa yolu, süresi, başvuru yapılacak merci ile başvuru şekli anlaşılabilir nitelikte açıkça gösterildiğinden ve sanık tarafından bu konuda bir itiraz da ileri sürülmediğinden, eski hale getirme talebi, 5271 sayılı CMK"nın 40. maddesinin birinci fıkrası kapsamında değerlendirilmelidir.
Sanığın mahkemece savunması alınırken tebligat adresi olarak “...” adresini bildirdiği, yokluğunda verilen kararın sanığın bildirdiği adresine 11.02.2015 tarihinde Tebligat Kanunu 21. maddeye göre mahalle muhtarına tebliğ edildiği, ayrıca 2 nolu haber kağıdının sanığın kapısına yapıştırıldığı, yapılan tebligatın kanuna uygun olduğu, bildirdiği adresine yapılan tebliğin usulüne uygun olduğu anlaşıldığından eski hale getirme talebi yerinde görülmemiştir.
Açıklanan gerekçelerle, sanığın, yokluğunda verilen hükmün kendisine 11.02.2015 tarihinde tebliğ edilmesi ve kararın kesinleşmesinin ardından, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra sanık tarafından 25.12.2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; aynı Kanunun 317. maddesi gereğince temyiz isteminin ve geçerli bir sebebe dayanmayan eski hale getirme talebinin isteme aykırı olarak REDDİNE, 24/11/2020 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.