Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15825 Esas 2021/2480 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

A) 2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesinde:
Sanığa yüklenen “2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarının Kanun’daki cezalarının türü ve üst sınırlarına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, en aleyhe 31.12.2007 ve 31.12.2008 olan suç tarihlerinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki “2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarından açılan kamu davalarının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE,
B) 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesine gelince;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme/kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı anlaşıldığından, tebliğnamedeki 1 numaralı bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
1- Hüküm tarihinde, davanın görüldüğü yer mahkemesi ile aynı yargı çevresinde bulunan Ümraniye E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanığın, duruşmayı kendiliğinden takip etme olanağı bulunmadığı dikkate alınarak, hükmün tefhim olunduğu duruşmaya getirtilmesi veya SEGBİS yolu ile katılımının sağlanması gerektiği gözetilmeden, yokluğunda yargılamaya devamla mahkûmiyet hükmü kurulması suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 193 ve 196. maddelerine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması,
2- İddianame konusu yapılan suça konu faturaların, vergi tekniği raporunda İstanbul Emniyet Müdürlüğü Gasp Büro Amirliği"nce yürütülen soruşturma kapsamında 23.04.2009 tarihinde sanığın ikametinde yapılan aramada ele geçirildiği belirtilmiş ise de, arama kararı ile arama ve el koyma tutanağının dosya arasında bulunmadığının anlaşılması karşısında; arama kararı ile arama ve el koyma tutanağının asılları veya onaylı örneklerinin getirtilip incelenmesi, aramanın 213 sayılı VUK’nin 142 ilâ 147. maddelerine uygun şekilde gerçekleştirilip gerçekleştirilmediği ve suça konu faturaların usulüne uygun olarak ele geçirilip geçirilmediği değerlendirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
3- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddeci uyarınca BOZULMASINA, 11.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.