Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2015/2629 Esas 2017/3025 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/2629
Karar No: 2017/3025
Karar Tarihi: 01.11.2017

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2015/2629 Esas 2017/3025 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi gereği davalıdan cezai şart ve avans faizi talep etmiştir. Mahkeme, davalının sözleşme gereği ödemesi gereken kira tazminatını ödemediği tespitinde bulunmuştur. Ancak, davalının öne sürdüğü ve yemin ettiği 30.000 TL'lik ödeme konusunda ispat bulunmadığından bu miktarın gecikme tazminatından düşülerek hüküm kurulması doğru olmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle, davacı yararına karar bozulmuştur.
Kanun maddeleri: Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmelerinde müteahhitin temerrüdü halinde alınacak cezai şart ve avans faizi ile ilgili düzenlemeler, Türk Borçlar Kanunu'nun 360. maddesiyle belirtilmektedir. Kira sözleşmelerinde ise, gecikme halinde ödenecek tazminatın miktar ve hesaplama şekli, Türk Borçlar Kanunu'nun 115. maddesiyle belirtilir.

23. Hukuk Dairesi 2015/2629 E. , 2017/3025 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili ile davalı taraf arasında arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzalandığını, sözleşme de süresi içerisinde bitirilmezse arsa sahiplerinin dairelerine o günün rayiç bedelleri üzerinden kira ödeneceğinin kararlaştırıldığını, davalının edimini süresi içinde yerine getirmediğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı tutularak 1.000,00 TL cezai şart alacağının 01.09.2012 tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili 14.10.2014 tarihli ıslah dilekçesi ile talebini sonucu 33.610,69 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; sözleşmeye göre süresinde iskân alınmadığı ve davalının davacıya isabet edecek daireler için 33.610,69 TL kira tazminatı ödemesi gerektiği, ancak davacının yemin edasında 2013 yılında okulların açılmasına yakın tarihte 30.000,00 TL"yi davalıdan aldığını kabul ettiği, bu nedenle sözleşmede herhangi bir şekilde belirtilmeyen ve sözleşmedeki cezai şarta mahsup edildiğine ilişkinde herhangi bir ihtirazı kayıt bulunmayan bu paranın kira gecikme tazminatından mahsubunun gerektiği, mahsubundan sonra davacının bakiye 3.610,69 TL alacağı kaldığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi gereği geç teslim nedeniyle cezai şart alacağı istemine ilişkindir.
Somut olayda; davalı davacıya gecikme nedeniyle kira tazminatına mahsuben 30.000,00 TL ödediğini öne sürüp, bu konuda yemin yöneltilmiş, davacı ise yemin beyanında bu parayı aldığını kabul etmekle birlikte paranın gecikme cezası olarak değil sözleşmenin yapılması amacıyla verildiğini beyan edip yemin etmiştir. Bu durumda davalının sözleşme konusu parayı gecikme tazminatına mahsuben ödediği iddiası ispatlanmadan takasının kabulü ile miktarın hükmedilecek tazminattan düşülerek hüküm kurulması doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 01.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.