4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/11080 Esas 2020/3626 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11080
Karar No: 2020/3626
Karar Tarihi: 10.03.2020

4733 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2016/11080 Esas 2020/3626 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanığın 4733 sayılı Kanuna muhalefet ettiği gerekçesiyle suçlu bulunduğu ve ceza türleri olarak hükümlülük, müsadere ve iade cezalarına çarptırıldığı belirtilmiştir. Temyiz başvurusu sonucunda, Hazine vekilinin talebinin reddedildiği ve sanığın temyiz itirazlarının yerinde görüldüğü ifade edilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3. Madde ve fıkralarının tatbikine ilişkin bendin eklenmesi gerektiği ve 58. Maddenin uygulanmasına ilişkin bendin çıkartılması gerektiği belirtilmiştir. Kararın gerekçesi olarak ise suç tarihi, ele geçen eşyanın niteliği ve sanığın tekerrüre esas alınmasında yapılan yanlışlıklar gösterilmiştir. Kanun maddeleri olarak da 4733 sayılı Kanun ve 5237 sayılı TCK’nun 53. ve 58. maddeleri belirtilmiştir.

7. Ceza Dairesi 2016/11080 E. , 2020/3626 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, iade

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Katılan ... İdaresi adına Hazine vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre, suçtan doğrudan zarar görmeyen ... İdaresi"nin davaya katılma ve hükmü temyize yetkisi bulunmadığı gibi katılmasına karar verilmesi de hükmü temyiz yetkisi vermeyeceğinden,... İdaresi adına Hazine vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II) Sanığın temyiz isteminin incelenmesinde;
1. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2. Sanığın tekerrüre esas alınan İstanbul 14. Sulh Ceza Mahkemesinin 13/09/2012 tarihli ve 2012/119 Esas, 2012/3337 Karar sayılı ilamı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiğinden tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden 5237 sayılı TCK"nun 58. maddesi gereğince sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesi uyarınca,
1. Sanık hakkındaki hükümden TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bendin çıkarılması yerine, “24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” bendinin eklenmesi,
2. Hükümden 5237 sayılı TCK"nun 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bendin çıkartılması ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.