Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/1672 Esas 2018/4601 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1672
Karar No: 2018/4601
Karar Tarihi: 26.06.2018

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/1672 Esas 2018/4601 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaktan mahkum edilmiş, ancak mağdurelerin sanıktan şikayetçi olmadığını beyan etmesi nedeniyle tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz istemi reddedilmiştir. Sanık, mağdureyi evde cebirle tuttuğuna dair kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı ve mevcut durumda sanık hakkında müsnet suçtan dolayı eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 109/1. maddesi gereğince hüküm kurulması gerekirken, aynı Kanunun 109/2. maddesi ile mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanıkların cinsel amaç için işledikleri suç nedeniyle tayin edilen cezalarında TCK'nın 109/5. maddesi ile arttırım yapılması gerektiği gözetilmediği için hükümler bozulmuştur. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesinin kısmi iptal kararı olduğu için yeniden değerlendirme yapılması gerekmektedir. Ayrıca, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince hükümler bozulmuştur. Kanun maddeleri: 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 317, 318, ve 321. maddeleri, 5237 sayılı TCK

14. Ceza Dairesi 2018/1672 E. , 2018/4601 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi.
Sanık ... müdafiin kanuni süresinden sonra yaptığı duruşmalı inceleme talebinin hükmedilen ceza miktarı da nazara alınıp 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 318. maddesi uyarınca reddiyle, incelemenin duruşmasız yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Mağdureler vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Kovuşturma evresinde ifadelerinin alındığı tarihlerde on beş yaşını tamamlamış olan mağdurelerin, sanıklardan şikayetçi olmadıklarını beyan etmeleri karşısında, yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık ... ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Dosya içeriğine göre sanık ..."ın mağdure ..."yi evde cebirle tuttuğuna dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı ve mevcut haliyle sanık hakkında müsnet suçtan dolayı eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 109/1. maddesi gereğince hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde aynı Kanunun 109/2. maddesi ile mahkumiyet kararı verilmesi,
Sanıkların atılı suçu cinsel amaçla işlemeleri nedeniyle tayin edilen cezalarında TCK"nın 109/5. maddesi ile arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Hükümlerden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,Kanuna aykırı, sanık ... ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 26.06.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.