Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/11554 Esas 2019/13652 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın 13/02/2012 havale tarihli dilekçesindeki anlatımından temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme istemi hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olması nedeniyle Ankara 24. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 15/02/2012 tarih ve 2010/1228 esas - 2011/720 karar sayılı ek kararın yok hükmünde olduğu ve sanığın yokluğunda verilen hükmün adresinde eşine tebliğ edildiği 26.10.2011 tarihinde sanığın bekar olduğunun UYAP kayıtlarından anlaşılması karşısında, tebligatın geçersiz ve temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1) Hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2) Konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
a- 5271 sayılı CMK"nın 226. maddesi uyarınca sanık hakkında ek savunma hakkı verilmeden 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesinin uygulanması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
b- TCK 116/1 maddesi uyarınca belirlenen 6 ay hapis cezasının aynı kanunun 119/1-c maddesi gereğince bir kat arttırılması sonucu 12 ay yerine 1 yıl hapis cezasına hükmedilmesi,
c- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçu bakımından; adli sicil kaydında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilamı bulunsa da suç tarihi itibariyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel sabıka olmadığı, konut dokunulmazlığını bozma suçunun niteliği gereği giderilmesi gerekli somut (maddi) bir zararın bulunmadığı, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi için aranan CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının a ve c bentlerinde gösterilen nesnel (objektif) koşulların gerçekleştiği gözetilerek; sanık hakkında CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının (b) bendinde belirtilen, “sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” öznel (sübjektif) koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken “sanığın, sabıkası bulunması sebebiyle” biçimindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 18.09.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.