Mahkemesi : İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, davalı işyerinde 07/02/2008 - 01/06/2012 tarihleri arasında maden içi işçisi olarak çalıştığını, iş akdinin kendisi tarafından bazı işçilik alacaklarının ödenmediği gerekçesi ile 01/06/2012 de ihtar çekerek feshedildiğini bildirerek kıdem tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının devamsızlık yaptığını ve başka bir alacağının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK 26. Maddesine göre hâkim, kanundaki istisnalar saklı kalmak kaydıyla, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez.
Somut olayda; davacı dava dilekçesinde davalı tarafından 2011 yılında 5 hafta tatilinde ve 2012 yılında 4 hafta tatilinde sertifika almak için kursa gönderildiğini bildirerek toplam 9 günlük hafta tatili ücreti talep etmiştir. Buna rağmen bilirkişi tarafından davacının yılda 8 günlük hafta tatili çalışması yaptığının kabulü ile hesaplama yapılmış ve bu hesaplama mahkemece hüküm altına alınmıştır. Davacı toplam 9 günlük hafta tatili talep etmiş olmasına rağmen, mahkemece talep aşımı yapılarak her yıl için 8 günlük hafta tatili ücreti hesaplanmış olması hatalı olup bozma nedenidir.
3- Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda davacı normal mesailerinin haftada 6 gün, 8.00-16.00 saatleri arasında olmasına rağmen, madene inmeden önce 1 saat ve madenden çıktıktan sonra 1 saat olmak üzere temizlik gibi işlerde çalıştıklarını bildirerek fazla mesai ücreti talebinde bulunmuştur. Mahkemece davacı iddialarına itibar edilerek haftalık 9 saat fazla mesai yapıldığı kabul edilmiştir. Oysa aynı işyerinde çalışıp aynı işi yapan işçilerin açmış olduğu ve Dairemizce de incelenip fazla mesai yönünden onanan 2014/14088 E. sayılı dosya ve benzer dosyalarda; işyerinde giriş ve çıkış saatlerinde fazladan çalışma yapılmadığı, davacının iddia ettiği temizlik ve malzeme hazırlama gibi faaliyelerin işe hazırlık ve işin sonlanması faaliyeletleri çerçevesinde değerlendirilmesi gerektiği gerekçesi ile fazla mesai talepleri reddedilmiştir. Aynı işyerinde çalışıp aynı işi yapanların aynı çalışma şartlarına tabi olmaları esastır. Mahkemece fazla mesai ücreti talepleri reddedilen emsal işçilerden farklı olarak davacının fazla mesai ücreti talebinin kabulü hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 24.06.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.