MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava dilekçesinde, davacının davalı site yönetimi dahilinde bulunan F 39 nolu daireyi 11/05/2009 tarihinde tapudan iktisap ettiğini, davalı yönetimin bu daire için 2007 -2008-2009 ve 2010 yılı Ocak, Şubat aidat borcu adı altında 3285.-TL"si aidat borcu, 2611,75.-TL"si işlemiş faiz olmak üzere toplam 5896,75.-TL olarak ... 3. İcra Müdürlüğünün 2010/1364 Esas sayılı dosyası ile icra takibi başlattığını, davacının ödeme emrine itirazının süresi içinde olmadığı gerekçesi ile icra müdürlüğünce reddedildiğini, bu red kararı ve haciz baskısı nedeni ile davacının icra dosyasına 13/05/2010 tarihinde 6000.-TL ve 20/07/2010 tarihinde ise 1736.-TL olmak üzere iki ayrı ödeme yaptığını ve borcu kapattığını belirterek davacı tarafından 2285.-TL"si aidat borcu, bu borca ait 1950.-TL işlemiş faiz, takip sonrası fazla ödemeye ait 515.-TL"si vekalet ücreti 315.-TL"si tahsil harcı ve 485.-TL"si takip sonrası faizin ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalı site yönetiminden istirdadına karar verilmesi istenilmiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile, 3689,03.-TL"nin 13/05/2010, 1736.-TL"nin de 20/07/2010 tarihlerinden itibaren işletilecek değişken oranlı yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava istirdat istemine ilişkindir.
Kat Mülkiyeti Kanununun "ana gayrimenkulün genel giderlerine katılma" başlığını taşıyan 20. maddesi hükmüne göre, kat maliklerinden her biri anataşınmazın ortak yerlerine bakım, koruma ve onarım ile genel yönetim giderlerine, ortak tesislerin işletme giderlerine ve giderler için toplanacak avansa-aralarında başka türlü anlaşma olmadıkça- kendi arsa payları oranında katılmakla yükümlüdür. Buna göre, genel giderlerden asıl sorumlu kat malikleri olup, anılan madde hükmü gereğince ortak giderleri ve saptanacak avansları kat maliklerinden her biri ödemekle yükümlüdür. Kat maliki bağımsız bölüme düşen genel gider borcu ödeninceye kadar bu sorumluluktan kurtulamaz.
Ana kural bu olmakla birlikte, anılan Kanunun "ortak giderlerin teminatı" başlıklı 22. maddesinin (2814 sayılı Kanunla değişik) birinci fıkrasında; kat malikinin 20. madde uyarınca payına düşecek gider ve avans borcundan, bu kat malikinin bağımsız bölümünde kira sözleşmesine, oturma hakkına veya başka bir nedene (intifa hakkı gibi) dayanarak sürekli şekilde yararlananların da bu kat maliki ile birlikte zincirleme sorumlu olacakları kabul edilmiştir. Kanun koyucu, 22. maddede yaptığı bu değişiklikle ortak gider alacağının güvenceye alınması ve anataşınmazın parasız kalmaması, işletmenin aksaması gibi durumların önlenmesi amacıyla kat malikinin borcuna, bağımsız bölümünden (kira sözleşmesine, sükna veya intifa hakkına yada başka bir nedene dayanarak) devamlı şekilde yararlananları da ortak etmiş, onu kat maliki ile birlikte zincirleme (müteselsilen) sorumlu tutmuştur.
Bu duruma göre, genel gider ve avans borcundan dolayı yönetici veya kat maliklerinden her biri, bu alacağı tahsil etmek için ister borçlu olan bağımsız bölüm malikine, isterse onun bağımsız bölümünden (kira akdine, sükna veya intifa hakkına ya da başka bir nedene dayanarak) sürekli şekilde yararlanan kişiye veya her ikisine birlikte dava açabilecek veya icra takibi yapabilecektir. Tüm bu nedenlerle davalı site yönetiminin davacının tapuda malik olmadığı döneme ilişkin olarak bağımsız bölümün sürekli yararlanan konumunda olduğu iddiasının davalının 20/7/2011 tarihli delil dilekçesindeki tüm delilleri toplanarak oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve araştırma sonucu yazılı olduğu şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK"nın 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 26/11/2018 günü oy birliğiyle karar verildi.