Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki her iki taraf vekilleri tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
1-Borçlu vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Kural olarak Karayolları Genel Müdürlüğü malları devlet malı niteliğinde bulunduğundan İİK’nun 82/1. maddesi gereğince haczi mümkün değildir. Bu nedenle müşteki genel müdürlük vekilinin 17.3.2005 tarihli haczedilmezlik şikayetinin kabulüne karar vermek gerekirken reddi isabetsiz olup mahkeme kararının bu nedenle borçlu yararına bozulmasına,
2-Alacaklının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince:
Borçlu Karayolları Genel Müdürlüğünün 17.3.2005 tarihli icra mahkemesi başvurusunda 8.7.2005 tarihli bakiye borç muhtırasına itiraz edilmiş ise de incelenen icra dosyasında 8.3.2005 tarihli haciz müzekkeresinin 13298,60 YTL’nin tahsili amacıyla gönderildiği görülmüştür. Bu durumda 8.7.2005 tarihi gerçek haciz tarihi olmadığından 8.3.2005 tarihi itibari ile alacaklının bakiye alacak miktarının hesaplanması gerekirken (16.11.2006 tarihi olarak bilirkişi raporunda) 17.3.2005 tarihi olarak icra mahkemesi kararında yeralan hesaplama tarihi esas alınarak somut olaya çözüm getirmeyecek şekilde sonuca ulaşılması doğru görülmemiştir. Bu durumda mahkemece yapılması gereken iş 8.3.2005 tarihi itibariyle bakiye borcun ne kadar olduğu, hesaplanarak sonuca gitmekten ibarettir.
Kabule göre de, 1.1.2004-31.12.2004 dönemi için 2004 yılı Bütçe Kanunu faiz oranı uygulanarak 5027 sayılı 2004 yılı Bütçe Kanununun 49/o maddesi Anayasa Mahkemesince iptal edildiği göz ardı edilerek hesaplama yapılması da doğru değildir.
SONUÇ: Tarafların temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının (1) no’lu bentte yazılı nedenlerle borçlu yararına, 2 no’lu bentte yazılı nedenlerle alacaklı yararına  İİK.366. ve HUMK.428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 03/05/2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.