Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2552 Esas 2020/465 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2552
Karar No: 2020/465
Karar Tarihi: 09.06.2020

Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2552 Esas 2020/465 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar hakkında tefecilik iddiasıyla açılan davada, bir sanık hakkında mahkumiyet, diğer sanık hakkında ise beraat kararı verildiği belirtiliyor. Mahkumiyet kararına yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde, gerekçeli kararda hata yapıldığı ve Anayasa Mahkemesi kararının infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği vurgulanıyor. Hapis cezasında yapılan 1/6 oranındaki indirimde yanlışlık yapıldığı ancak bu nedenle bozma yapılmayacağı ifade ediliyor. Beraat kararına yapılan temyiz itirazlarında ise, bir sanığın suça iştirak ettiği ve zincirleme tefecilik suçundan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği vurgulanıyor. Ayrıca, gerekçeli kararda hatalı tarih belirtilmesi nedeniyle kararın bozulduğu ifade ediliyor.
Kanun maddeleri: TCK 241/1, 43/1, 62/1, ve 52.maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 53.maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi.

9. Ceza Dairesi 2020/2552 E. , 2020/465 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : Sanık ... hakkında TCK"nın 241/1, 43/1, 62/1, 52.maddeleri gereğince mahkumiyet,
Sanık ... hakkında beraat

Sanıklar hakkında tefecilik yaptıkları iddiasıyla açılan kamu davasında, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A) Sanık ... hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi:
Gerekçeli karar başlığında hatalı olarak gösterilen suç tarihinin, mağdur/tanık beyanlarıyla tespit edilen ödünç paranın en son verilme tarihi olan 2009 Ağustos olarak mahallinde düzeltilmesi ve 5237 sayılı TCK"nın 53.maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Hükmolunan hapis cezasından TCK"nın 62.maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken, sonuç cezanın 2 yıl 1 ay yerine 1 yıl 13 ay olarak eksik tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş,
cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ... müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
B) Sanık ... hakkında tefecilik suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi:
1-Sanık ..."in, diğer sanık ..."e, tanık ... ve ..."ya faiz karşılığı ödünç para vermesi için para verdiği, söz konusu borcun tahsilinin sanık ..."in alacaklı olarak göründüğü çek üzerinden sağlandığı, bu hususların her iki sanığın beyanlarında da ikrar edildiği, ayrıca mağdur ..."in sanık ..."e kırdırmak amacıyla verdiği çeki yine sanık ..."in tahsil amacıyla bankaya ibraz ettiği ve kendi adına takibe koyduğu göz önüne alındığında suçun tüm yasal unsurları ile sübut bulduğunun anlaşılması karşısında, sanık ..."in eylemlerine iştirak ederek zincirleme tefecilik suçundan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
2-Kabule göre de,
Gerekçeli kararda hatalı olarak gösterilen suç tarihinin mağdur/tanık beyanlarıyla tespit edilen ödünç paranın en son verilme tarihi olan 2009 Ağustos olarak gösterilmemesi,
Yasaya aykırı, katılanlar vekillerinin ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.