Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Mala zarar verme, Genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması
Hüküm : A-Sanık ... hakkında;
1- Genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan; Beraat
2- Mala zarar verme suçundan;TCK"nın 152/1-f, 152/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK’nın 62, 53 maddeleri uyarınca
mahkumiyet,
B- Sanık ... hakkında;
1- Genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan; Beraat,
2- Mala zarar verme suçundan; Beraat,
C- Sanık ... ... hakkında;
1- Genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan; Beraat, (28.07.2010 tarihli eylem nedeniyle)
2-Genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan; Beraat, (27.08.2010 tarihli eylem nedeniyle)

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 02.10.2018 tarih ve 2018/9-93 Esas-2018/393 Karar sayılı kararı ile direnme kararına konu hükümlerden sanık ... hakkında 10.09.2010 tarihli eylem nedeniyle genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan verilen beraat kararının onanmasına; sanık ... hakkında 28.07.2010 tarihli eylem nedeniyle genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması, 10.08.2010 tarihli eylem nedeniyle mala zarar verme suçundan ve sanık ... ... hakkında 28.07.2010 ile 27.08.2010 tarihli eylemler nedeniyle genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından ise bozma kararı verildiği anlaşılmakla, sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz talebi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesinde;
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasıfları tayin edilmiş, cezaları azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde aşağıdaki husus dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK"nın 58/9. maddesi bir ceza olmayıp, cezaya bağlı olarak uygulanacak infaz rejimi ile ilgili olması nedeniyle kazanılmış hak oluşturmayacağı da gözetilerek; sanık hakkında anılan maddenin uygulanmaması,
2-Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı iptal kararı ile TCK"nın 53. maddesindeki bazı düzenlemelerin iptal edilmiş olması nedeniyle bu karar doğrultusunda hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi;
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hükmün B bendinin 2. fıkrasının sonuna "TCK 58/9 maddesi gereğince sanığın mükerrirlere özgü infaz rejimine tabi tutulmasına, hükmün infazından sonra denetimli serbestlik tedbirlerine tabi tutulmasına," ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımlarının bütünüyle çıkarılarak yerine "Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 E. 2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda yürürlükte bulunan TCK"nın 53. maddesinin sanık hakkında uygulanmasına" ibaresi eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.