Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/1642 Esas 2019/13517 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
SEGBİS aracılığı ile hazır edilen ve yüzüne karşı verilen 26/12/2014 tarihli hükmün yasa yolu bildiriminde CMK"nın 263"ncü maddesine göre sanık ...’in bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi nedeniyle, sanık ...’in 09/01/2015 tarihli temyiz başvurusunun süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1- Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçları ile sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanık ... hakkında hükmolunan hapis cezasında erteleme hükümleri uygulanırken 1 yıl 10 ay 15 gün yerine, 1 yıl 8 ay olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 17.09.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.