MAHKEMESİ : Trabzon 1.İş Mahkemesi
TARİHİ : 14/02/2013
NUMARASI : 2012/749 E-2013/120 K.

Taraflar arasındaki “tespit ve Kurum işleminin iptali” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Trabzon İş Mahkemesi’nce davanın kabulüne dair verilen 19.09.2011 gün ve 2011/51 E.- 2011/568 K. sayılı kararın incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 21.Hukuk Dairesi’nin 11.09.2012 gün ve 2011/15177 E.-2012/14180 K. sayılı ilamı ile;
(“...1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici nedenlere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava; davacının 2005-2010 yılları arasında SSK"lı olarak çalıştığının kabulü ile tahsis dilekçesi verdiği 17.09.2010 tarihini takip eden 01.10.2010 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanması ve aksi yöndeki kurum işleminin iptali istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulü ile; davacıya 01.10.2010 tarihi itibariyle SSK statüsünden yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tespitine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, taksi-dolmuş ile yolcu taşımacılığından dolayı davacının 14.10.1996-20.11.2002 tarih aralığında ve 16.12.2002 tarihinde başlayıp devam eden vergi kaydının bulunduğu, Kurumun bu nedenle davacıyı 31.12.1991 tarihinden itibaren 1479 sayılı Yasa kapsamında Bağ-Kur sigortalı olarak kabul ettiği, Bağ-Kur sigortalılığından dolayı 30.01.1992 tarihinden 30.06.2005 tarihine kadar düzenli prim ödemeleri yaptığı ve 1997 tarihli aftan yararlandığı, 01.02.1981-30.06.1991 tarih aralığında kesintili şekilde 457 gün, 01.07.2005 tarihinden 13.09.2010 tarihine kadar kesintisiz şekilde 1857 gün 506 sayıl Yasa"ya tabi sigortalı çalışmasının olduğu, 17.09.2010 tarihinde tahsis talebinde bulunduğu, Kurumun çakışan dönemde vergi kaydı devam ettiğinden davacıyı 1479 sayılı Kanun kapsamında Bağ-Kur sigortalı olarak kabul ettiği ve 01.07.2005 tarihinden sonra prim borcu olması nedeniyle tahsis talebini işlemden kaldırdığı anlaşılmaktadır.
Uyuşmazlık, 506 sayılı Kanun ile 1479 sayılı Kanun kapsamındaki sigortalılığın çakışması halinde hangisine öncelik verileceği noktasında toplanmaktadır.
Mahkemece hükme dayanak olarak gösterilen 5510 sayılı Yasanın 53.maddesinin, aynı Yasanın geçici 33.maddesine göre, Yasanın yürürlüğe girdiği 01.03.2011 tarihinden önceki uyuşmazlığa uygulanması mümkün değildir. O halde uyuşmazlık 1479 ve 506 sayılı Kanunlar uyarınca çözümlenmelidir.
"Çakışan sigortalılık sorununu" gerek 506 Sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu ve gerekse 1479 sayılı Bağ-Kur Kanunu birbirlerine paralel düzenlemeler ile bir sigortalının aynı anda birden fazla sosyal güvenlik kurumuna tabi olmasını yasaklayıp sigortalının önceden başlayıp devam edegelen sigortalılığına geçerlik tanıyarak çözüme ulaştırmaya çalışmışlardır. Yasal sistemimize göre bir kimsenin Sosyal Sigortalar Kurumu kapsamına girebilmesi için hizmet akdine tabi bir işte çalışması yanında başka bir sosyal güvenlik kurumu kapsamında bulunmaması gerekir. 506 sayılı Yasanın 3.maddesinin I. (F) bendinde "Kanunla kurulu emekli sandıklarına aidat ödemekte olanların" (K) bendinde ise. "Herhangi bir işverene hizmet akdiyle bağlı olmaksızın kendi nam ve hesabına çalışanların" sigortalı sayılmayacağı" belirtilmiştir. Aynı şekilde 1479 Sayılı Bağ-Kur Kanunu"nun 24.maddesinin I. ve II.Fıkralarında da bir kimsenin Bağ-Kur kapsamına girebilmesi için kendi adına bağımsız çalışıp kazanç sağlaması yanında. başkaca sosyal güvenlik kurumu kapsamında bulunmaması koşulu getirilmiştir. Bütün bu açıklamalardan anlaşılacağı üzere, sosyal güvenlik sistemimizde çifte sigortalılık mümkün olmayıp, önceden başlayıp devam edegelen sigortalılığa geçerlik tanınmaktadır (03.10.2001 gün ve E: 2001/21-627, K: 2001/659 Sayılı Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Kararı).
Somut olayda, davacının vergi kaydına göre 31.12.1991 tarihinde başlayıp 17.09.2010 tahsis talep tarihinde devam eden 1479 sayılı Yasa kapsamında sigortalılığı olduğu, 506 sayılı Yasa"ya tabi sigortalı çalışmasının ise 01.07.2005 tarihinde başladığı ortadadır.
Yapılacak iş; davacının önceden başlayan 1479 sayılı Yasa kapsamındaki Bağ-Kur sigortalılığına geçerlilik tanıyarak, davacının 01.07.2005 tarihinden sonra 1479 sayılı Yasa kapsamında Bağ-Kur sigortalısı olduğunu kabul edip, yaşlılık aylığı şartlarını buna göre değerlendirip karar vermekten ibarettir.
O halde, davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır...”)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulu’nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
S O N U Ç : Davalı SGK vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı 6217 sayılı Kanun"un 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici Madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, 15.10.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.