Yargıtay - Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2701 Esas 2018/6569 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2701
Karar No: 2018/6569
Karar Tarihi: 12.07.2018

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2701 Esas 2018/6569 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçu nedeniyle mahkumiyet kararı verilmiştir. Kararda, sanığın adli sicil kaydında yer alan tekerrüre esas birden fazla sabıka kaydı olduğuna dair belirtmenin hangi sabıkaya dayandığı açıkça belirtilmemesine rağmen, en ağır hükümlülüğün infaz aşamasında gözetilmesinin mümkün olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan hakların koşullu salıverilme tarihine kadar sadece sanığın kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden uygulanması gerektiği, bu hususun infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda, suçun sübutu kabul edilmiş, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanığın savunmaları reddedilmiş ve hükmün isabetsizlik taşımadığı belirtilerek, temyiz itirazlarının reddedildiği ve hükümle ilgili kanun maddeleri 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve 58. maddesi olarak açıklanmıştır.

11. Ceza Dairesi 2018/2701 E. , 2018/6569 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanık hakkında TCK"nın 58. maddesinin uygulanması sırasında, adli sicil kaydında yer alan tekerrüre esas birden fazla sabıkaya yer verilerek hangisinin tekerrüre esas teşkil ettiği açıkça belirtilmemiş ise de ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 18.06.2013 gün 2013/134 esas 2013/320 sayılı kararında açıkladığı üzere, hükümlülüklerinden en ağır olanın infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanıp karar yerinde gösterilen delillere göre sanığa atılı suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanığın savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ve müdafinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 12.07.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.