Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/17462 Esas 2017/5438 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/17462
Karar No: 2017/5438
Karar Tarihi: 03.05.2017

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2015/17462 Esas 2017/5438 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, gözündeki rahatsızlık sebebiyle doktora muayene olduğunu ve camlara 1.100 TL, çerçeveye de 400 TL ödemiştir. Ancak gözlükleri takınca rahatsızlığının arttığını ve başka bir doktora muayene olduğunda astigmat sorunu olmadığını öğrenmiştir. Davacı, ödediği cam bedeli nedeniyle 1.100 TL maddi ve 200 TL manevi tazminatın 21.12.2011 tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan tahsil edilmesini istemiştir. Mahkeme bunu reddetmiş, davacı tarafından temyiz edilmiştir. Ancak, karar düzeltme hakkı kullanılamayacağı için temyiz talebi reddedilmiştir. Mahkeme, HUMK'nın 427/2 maddesindeki temyizle ilgili parasal sınırın 1.890 TL olduğunu açıklamıştır.
Kanun Maddeleri:
- HUMK'nın 427/2 maddesi
- 5219 sayılı yasa
- 5236 sayılı yasanın 19. maddesi
- HUMK'nın 440/III-1 maddesi

13. Hukuk Dairesi 2015/17462 E. , 2017/5438 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile 1-..., 2-... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... ... 9. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 11/12/2014 gün ve 2012/478-2014/511 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, gözündeki uzağı ve yakını görme güçlüğü nedeniyle 2011 yılı Aralık ayında davalı doktora muayene olduğunu, davalı doktorun verdiği reçete ile gözlük siparişi verdiğini ve camlara 1.100,00 TL. çerçeveye de 400,00 TL ödediğini, ancak gözlükleri takınca rahatlama yerine rahatsızlığının daha çok arttığını, başka bir doktora muayene olduğunda gözünde astigmat sorunu olmamasına rağmen davalı doktor tarafından astigmatlı cam yazıldığını öğrendiğini ileri sürerek; fazlaya dair hakları saklı kalarak ödemek zorunda kaldığım cam bedeli nedeniyle 1.100,00 TL maddi ve 200,00 TL manevi tazminatın 21.12.2011 tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini istemiş, mahkemece; 11.12.2014 tarihinde davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nın 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasanın derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 TL’yi geçmediğinden HUMK.nın 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan 27,70 TL harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 03/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.